بررسی چالش های مدیریت نگهداشت راه ها در بافت های فرسوده شهری شهر رشت (تحلیل فنی عمر آسفالت + مدیریت مالی و اولویت بندی پروژه ها)

بافت های فرسوده شهری به ویژه در شهرهای شمالی ایران مانند رشت، با مشکلات ساختاری متعددی در زیرساخت های حمل ونقل روبرو هستند. این مقاله به بررسی چالش های مدیریت نگهداشت معابر در این بافت ها با تمرکز بر سه بعد فنی (عمر آسفالت) ، مالی (بودجه بندی و هزینه های عملیاتی) و مدیریتی (اولویت بندی پروژه ها) می پردازد. با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و داده های میدانی از شهر رشت، وضعیت فعلی شبکه معابر بافت های فرسوده (مانند مناطق مرکزی، مهدی آباد و نیک شهر) ارزیابی شده است. یافته ها نشان می دهد که عواملی مانند کیفیت پایین آسفالت، بارش های فراوان، نشت آب و فاضلاب، ترافیک سنگین و عدم نگهداری پیشگیرانه، منجر به کاهش شدید عمر مفید آسفالت (کمتر از ۳ سال در برخی نقاط) شده است. از سوی دیگر، محدودیت بودجه، عدم سیستم یکپارچه ارزیابی وضعیت فنی و روش های ناکارآمد اولویت بندی، مدیریت نگهداشت را با چالش های جدی مواجه کرده است. در پایان، پیشنهاداتی شامل بهبود کیفیت عملیات اجرایی، ایجاد سیستم اطلاعاتی جغرافیایی (GIS) برای نگهداشت معابر، استفاده از مدل های اولویت بندی چندمعیاره مانند AHP و تخصیص بودجه مبتنی بر ریسک ارائه شده است. این مطالعه تاکید می کند که مدیریت نگهداشت معابر در بافت های فرسوده نیازمند رویکردی یکپارچه، پیشگیرانه و داده محور است.

کلیدواژه ها:

نگهداشت معابر ، بافت فرسوده ، عمر آسفالت ، مدیریت مالی ، اولویت بندی پروژه ، شهر رشت ، GIS ، مدیریت زیرساخت های شهری