تاثیر تجدید ساختار صنعت برق بر قابلیت اطمینان تامین انرژی الکتریکی

با توجه به رشد فزاینده تقاضای انرژی الکتریکی، پیچیدگی روزافزون شبکه های قدرت و ضرورت ارتقاء بهره وری اقتصادی، تجدید ساختار صنعت برق به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی در بسیاری از کشورها مورد توجه قرار گرفته است. این فرآیند شامل خصوصی سازی، مقررات زدایی و ایجاد بازار رقابتی در بخش های تولید، انتقال و توزیع برق بوده و هدف آن افزایش کارایی، کاهش هزینه ها و بهبود کیفیت خدمات است. با این حال، یکی از چالش های مهم در این مسیر، حفظ و ارتقاء قابلیت اطمینان تامین انرژی الکتریکی است که مستقیما بر رضایت مصرف کنندگان و پایداری شبکه تاثیر می گذارد.در این مقاله، تاثیر تجدید ساختار صنعت برق بر شاخص های قابلیت اطمینان با استفاده از روش تحلیل تطبیقی و مدل سازی احتمالاتی بررسی شده است. ابتدا مفاهیم بنیادین قابلیت اطمینان و شاخص های کلیدی مانند SAIDI، SAIFI، LOLE و EENS معرفی گردیده اند. سپس با بهره گیری از داده های تجربی کشورهای منتخب (از جمله ایالات متحده، هند و بریتانیا) و تحلیل روندهای قبل و بعد از تجدید ساختار، اثرات این تحول بر عملکرد شبکه برق ارزیابی شده است. همچنین نقش فناوری های نوین مانند تولیدات پراکنده، انرژی های تجدیدپذیر و الگوریتم های یادگیری ماشین در بهبود قابلیت اطمینان در ساختارهای جدید مورد بررسی قرار گرفته است.نتایج تحقیق نشان می دهد که تجدید ساختار، در صورت طراحی صحیح و نظارت موثر، می تواند منجر به بهبود شاخص های قابلیت اطمینان شود؛ اما در غیاب چارچوب های تنظیم گرانه مناسب، ممکن است موجب افزایش اختلالات و کاهش کیفیت خدمات گردد. نوآوری این مقاله در ارائه یک چارچوب ترکیبی برای ارزیابی قابلیت اطمینان در ساختارهای تجدید شده و پیشنهاد استفاده از مدل های پیش بینی مبتنی بر هوش مصنوعی برای مدیریت بهتر ریسک های عملیاتی است. یافته های این پژوهش می تواند به عنوان راهنمایی موثر برای سیاست گذاران، نهادهای تنظیم گر و شرکت های برق در مسیر اصلاحات ساختاری صنعت برق مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تجدید ساختار صنعت برق ، قابلیت اطمینان تامین انرژی ، شاخص های SAIDI و SAIFI ، مقررات زدایی ، تولید پراکنده ، بازار برق ، یادگیری ماشین ، انرژی های تجدیدپذیر ، تحلیل تطبیقی ، مدل سازی قابلیت اطمینان