تاثیر سیاست های یارانه ای دولت چین بر دامپینگ صادراتی و پیامدهای آن بر رقابت جهانی در صنایع استراتژیک (مانند فولاد، پنل های خورشیدی و خودروهای برقی

دامپینگ به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای رقابتی در تجارت بین الملل همواره چالش برانگیز بوده است. کشور چین به ویژه در دهه های اخیر با استفاده گسترده از یارانه های دولتی و حمایت های ساختاری توانسته است صادرات خود را در صنایع استراتژیک همچون فولاد، پنل های خورشیدی و خودروهای برقی با قیمتی پایین تر از ارزش واقعی در بازارهای جهانی عرضه کند. این سیاست ها اگرچه به رشد اقتصادی چین و توسعه صنایع داخلی کمک کرده است، اما در سطح جهانی به بروز مناقشات تجاری، وضع تعرفه های ضددامپینگ و شکل گیری تنش های ژئو اکونومیک منجر شده است. مقاله حاضر با رویکردی تحلیلی به بررسی چگونگی نقش سیاست های یارانه ای دولت چین در تقویت دامپینگ صادراتی و همچنین پیامدهای این روند بر رقابت جهانی در حوزه صنایع استراتژیک می پردازد. یافته ها نشان می دهد که چین از طریق ترکیب سیاست های صنعتی، حمایت های مالیاتی و اعطای تسهیلات اعتباری به تولیدکنندگان داخلی، زمینه عرضه کالاهای خود به قیمتی کمتر از هزینه تمام شده در بازارهای جهانی را فراهم ساخته است. پیامدهای این رویکرد نه تنها محدود به فشار بر صنایع مشابه در کشورهای دیگر نیست، بلکه بر ساختار کلی اقتصاد جهانی، امنیت انرژی، گذار به اقتصاد سبز و حتی سیاست های توسعه پایدار نیز تاثیر مستقیم می گذارد. در پایان مقاله پیشنهاد می شود که نظام تجاری جهانی نیازمند بازنگری در سازوکارهای نظارتی خود برای مقابله با دامپینگ یارانه ای باشد تا بتواند تعادل منصفانه ای میان توسعه صنعتی کشورها و رقابت سالم در بازار جهانی برقرار کند.

کلیدواژه ها:

چین ، دامپینگ صادراتی ، یارانه دولتی ، رقابت جهانی ، فولاد ، پنل خورشیدی ، خودروهای برقی