نقش سبک تدریس سازنده گرا در مدیریت کلاس های چند سطحی

در این پژوهش، نقش سبک تدریس سازنده گرا در بهبود مدیریت آموزشی کلاس های چندسطحی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی، تحلیل چگونگی تاثیر اصول سازنده گرایی—از جمله یادگیری فعال، تعامل اجتماعی، و خودتنظیمی—بر ارتقاء کیفیت تدریس در محیط هایی با تنوع سطحی بالا میان دانش آموزان بود. پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و با بهره گیری از روش تحلیل مضمون انجام شد. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان دوره ابتدایی در مناطق چندفرهنگی ایران گردآوری گردید و با استفاده از مدل تحلیل مضمون براون و کلارک مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها نشان دادند که سبک تدریس سازنده گرا، با فراهم سازی فرصت های یادگیری مشارکتی، تقویت استقلال یادگیرندگان، و طراحی فعالیت های چندسطحی، به معلمان امکان می دهد تا نیازهای متنوع دانش آموزان را به طور موثر مدیریت کنند. همچنین، این سبک تدریس موجب کاهش تنش های رفتاری، افزایش انگیزش تحصیلی، و ارتقاء حس تعلق در کلاس های چندسطحی گردید. نتایج پژوهش بر ضرورت بازنگری در برنامه های تربیت معلم و طراحی راهبردهای آموزشی مبتنی بر سازنده گرایی در نظام آموزشی ایران تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

سبک تدریس ، مدیریت کلاس ، دانش آموزان