نظارت والدین و نقش معلمان در مدیریت تکلیف و یادگیری خودگردان دانش آموزان

این مقاله مروری به تحلیل جامع رابطه سه جانبه میان نظارت والدین، نقش مدیریتی معلمان و توسعه یادگیری خودگردان دانش آموزان در بستر تکالیف درسی می پردازد. تکلیف درسی به عنوان پلی میان محیط خانه و مدرسه، میدانی است که در آن تعاملات میان معلم، والدین و دانش آموز به شکلی پیچیده در هم تنیده می شوند و می توانند به طور قابل توجهی بر رشد مهارت های استقلال و مسئولیت پذیری تحصیلی دانش آموزان تاثیر بگذارند. هدف این پژوهش، تبیین چگونگی تاثیر شیوه های نظارت والدین (از کنترل کننده تا حمایت کننده از استقلال) و راهبردهای معلمان در طراحی، تخصیص و ارائه بازخورد بر تکلیف، بر فرایندهای خودگردانی دانش آموزان (شامل برنامه ریزی، نظارت، و خودارزیابی) است. در این مقاله، مبانی نظری هر یک از این سه متغیر به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته و مدل های مفهومی مرتبط با آن ها تشریح شده است. یافته های حاصل از مرور ادبیات نشان می دهد که یک مشارکت هماهنگ و سازنده میان خانه و مدرسه، کلید پرورش یادگیرندگان خودگردان است. زمانی که معلمان تکالیف معنادار و متناسب با سطح دانش آموزان طراحی کرده و انتظارات خود را به وضوح با والدین در میان می گذارند، و در مقابل، والدین نیز نقشی حمایتی و تسهیل گر (و نه مداخله گر) ایفا می کنند، دانش آموزان بهترین فرصت را برای تمرین و درونی سازی مهارت های خودگردانی پیدا می کنند. این مقاله نتیجه گیری می کند که بهبود فرایند تکلیف نیازمند یک رویکرد سیستمی است که بر توانمندسازی معلمان در طراحی تکالیف کیفی، آموزش والدین در زمینه شیوه های نظارت موثر، و تمرکز بر دانش آموز به عنوان عامل فعال در فرایند یادگیری خود تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

نظارت والدین ، مدیریت تکلیف ، یادگیری خودگردان ، مشارکت خانه و مدرسه ، پیشرفت تحصیلی