بررسی نقش آفرینی الهیات در امید آفرینی در برابر بحران های اجتماعی و فردی امروزی

امروز جوامع انسانی با بحران های متعدد فردی و اجتماعی مواجه اند که از جمله آنها می توان به افسردگی، اضطراب، بیکاری، فقر، فروپاشی روابط اجتماعی و کاهش اعتماد اجتماعی اشاره کرد. در چنین شرایطی، امید به عنوان یک سرمایه روانی و اجتماعی، نقش حیاتی در تاب آوری فردی و جمعی دارد. پژوهش حاضر با استفاده از روش مروری-تحلیلی، به بررسی نقش آفرینی الهیات در امیدآفرینی پرداخته است. داده ها از منابع کتابخانه ای و پایگاه های علمی داخلی و خارجی جمع آوری شد و با تحلیل محتوای کیفی، مفاهیم کلیدی و روابط میان آموزه های دینی و تولید امید تبیین گردید.یافته ها نشان می دهد که الهیات با مفاهیمی چون توکل، صبر، رجاء، رحمت الهی، عدالت و مهدویت، هم در سطح فردی موجب افزایش تاب آوری، آرامش روانی و معنا بخشی به رنج ها می شود و هم در سطح اجتماعی، انسجام جمعی، سرمایه اجتماعی و امید به آینده را تقویت می کند. همچنین پژوهش نشان داد که چالش هایی نظیر ضعف در انتقال آموزه ها، تضاد ارزش های مدرن با آموزه های دینی و کاهش اعتماد اجتماعی، بر اثربخشی الهیات در امیدآفرینی تاثیرگذار هستند. در پایان، راهکارهایی شامل بازآفرینی آموزه ها به شیوه های کاربردی، تطبیق با زندگی مدرن، تقویت سرمایه اجتماعی و سیاست گذاری فرهنگی و آموزشی ارائه شد.این پژوهش نشان می دهد که الهیات نه تنها یک منبع معنوی و اخلاقی است، بلکه به عنوان سرمایه ای پایدار برای امیدآفرینی فردی و اجتماعی عمل می کند و می تواند راهگشای انسان ها و جوامع در مواجهه با بحران های معاصر باشد.

کلیدواژه ها:

الهیات ، امید ، بحران های فردی ، بحران های اجتماعی ، تاب آوری ، سرمایه اجتماعی