تاثیر یادگیری گروهی بر رشد خلاقیت و عملکرد تحصیلی فراگیران در کلاس درس

در چشم انداز آموزش و پرورش قرن بیست و یکم، پرورش همزمان دانش محتوایی و شایستگی های شناختی سطح بالا، به ویژه «خلاقیت»، به عنوان یک هدف اصلی شناخته می شود. این مقاله مروری به بررسی و تحلیل جامع تاثیر «یادگیری گروهی» به عنوان یک راهبرد پداگوژیکی کلیدی بر دو پیامد حیاتی فراگیران، یعنی «رشد خلاقیت» و «عملکرد تحصیلی» می پردازد. این پژوهش استدلال می کند که یادگیری گروهی، با ایجاد یک محیط یادگیری تعاملی و مبتنی بر امنیت روان شناختی، فضایی ایده آل برای شکوفایی فرآیندهای تفکر خلاق، از جمله تفکر واگرا و همگرا، فراهم می آورد. یافته های حاصل از مرور ادبیات نظری و پژوهشی نشان می دهد که تعامل با همسالان و قرار گرفتن در معرض دیدگاه های متنوع در یک گروه، به طور قابل توجهی ظرفیت فراگیران را برای تولید ایده های نو و بدیع افزایش می دهد. علاوه بر این، فرآیند درگیری فعال و خلاقانه با محتوای درسی در یک بستر اجتماعی، به جای یادگیری منفعلانه و انفرادی، به درک عمیق تر، ماندگاری بیشتر مطالب و در نتیجه، بهبود عملکرد تحصیلی منجر می شود. این مقاله نتیجه گیری می کند که یادگیری گروهی یک راهبرد آموزشی دوگانه و بسیار کارآمد است که می تواند شکاف سنتی بین آموزش دانش و پرورش خلاقیت را پر کند و به تربیت یادگیرندگانی توانا، نوآور و از نظر تحصیلی موفق یاری رساند. فرهنگ مدرسه ای که توسط رهبری توانمندساز حمایت می شود، نقش کلیدی در موفقیت این رویکرد دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری گروهی ، خلاقیت ، عملکرد تحصیلی ، یادگیری مشارکتی ، تفکر واگرا