نقش معلم در تقویت سواد عاطفی و اجتماعی دانش آموزان

سواد عاطفی و اجتماعی به عنوان یکی از پایه های اصلی رشد شخصیتی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان، در نظام آموزشی امروز جایگاه ویژه ای یافته است. این نوع سواد شامل توانایی درک و مدیریت احساسات، همدلی با دیگران، برقراری ارتباط موثر و ایجاد روابط اجتماعی سالم است. معلم به عنوان نخستین الگوی رفتاری در محیط آموزشی و فردی که تعامل مستقیم و روزانه با دانش آموزان دارد، نقشی بنیادین در شکل گیری و تقویت این مهارت ها ایفا می کند. شیوه گفتار، رفتار، نحوه مدیریت هیجانات، نوع بازخورد و نگرش مثبت معلم نسبت به دانش آموزان، می تواند بستری برای ایجاد کلاس هایی امن، دوستانه و حمایتگر فراهم آورد.معلمانی که با استفاده از رویکردهای عاطفی-اجتماعی به تدریس می پردازند، علاوه بر آموزش محتوای درسی، مهارت هایی چون همدلی، خودآگاهی، مسئولیت پذیری، حل مسئله و همکاری را در دانش آموزان پرورش می دهند. این مهارت ها نه تنها سلامت روانی و اجتماعی کودکان و نوجوانان را ارتقا می بخشد، بلکه به بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه یادگیری آنان نیز منجر می شود. همچنین، تقویت سواد عاطفی و اجتماعی از سوی معلم به کاهش تعارضات بین فردی، کنترل هیجانات منفی و رشد مهارت های ارتباطی پایدار در کلاس کمک می کند.بنابراین می توان گفت که نقش معلم در این حوزه، تنها محدود به انتقال دانش نیست، بلکه او به عنوان راهنما، تسهیل گر و الگوی رفتاری، وظیفه دارد زمینه ساز رشد همه جانبه دانش آموزان باشد. توجه به آموزش معلمان در زمینه مهارت های عاطفی و اجتماعی و توانمندسازی آنان در استفاده از رویکردهای نوین تربیتی، می تواند به توسعه نسلی باهوش تر، مسئولیت پذیرتر و سازگارتر با جامعه آینده منجر شود.

کلیدواژه ها:

معلم ، سواد عاطفی ، سواد اجتماعی ، سلامت روان ، همدلی ، مهارت های ارتباطی ، یادگیری اجتماعی-هیجانی