نقش داستان گویی و روایت در افزایش علاقه مندی دانش آموزان به ادبیات فارسی

داستان گویی یکی از قدیمی ترین و اثربخش ترین روش های آموزشی است که می تواند پلی میان دنیای ذهنی دانش آموزان و محتوای ادبیات فارسی ایجاد کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش داستان گویی و روایت در افزایش علاقه مندی و انگیزه یادگیری دانش آموزان نسبت به ادبیات فارسی انجام شده است. ترکیب مبانی نظری در حوزه روان شناسی یادگیری، مطالعات ادبی و تجربه های عملی معلمان نشان می دهد که به کارگیری روایت به عنوان ابزار آموزشی، علاوه بر ارتقای مهارت های زبانی، موجب افزایش همدلی، تفکر انتقادی، و درک زیبایی شناختی دانش آموزان می شود. داستان گویی با بهره گیری از عناصر دراماتیک، عواطف انسانی و کشمکش های درونی و بیرونی، قادر است مفاهیم پیچیده ادبی را در قالبی جذاب و قابل فهم برای نسل جوان ارائه دهد. این رویکرد، فراتر از صرف انتقال دانش، به دنبال پرورش ذائقه ادبی، تقویت تخیل و ایجاد ارتباطی عمیق و ماندگار بین دانش آموز و میراث غنی ادبی فارسی است.

کلیدواژه ها:

داستان گویی ، روایت ، ادبیات فارسی ، انگیزش یادگیری ، آموزش خلاق.