نقش خانواده درپیشگیری ازانحرافات اخلاقی باتکیه برآموزه های فقهی

خانواده به عنوان نخستین نهاد تربیتی و اجتماعی، نقش کلیدی در شکل گیری شخصیت اخلاقی افراد و پیشگیری از انحرافات رفتاری دارد. در آموزه های فقهی اسلام، خانواده نه تنها مسئول تربیت دینی و اخلاقی فرزندان است، بلکه به عنوان یکی از لایه های پیشگیرانه مقدم بر حکومت در کنترل آسیب های اجتماعی شناخته می شود. پژوهش حاضربارویکرد توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع فقه امامیه، به بررسی نقش خانواده در پیشگیری از انحرافات اخلاقی پرداخته و تلاش دارد تا راهکارهای فقهی موثر در این زمینه را شناسایی و تحلیل کند.بر اساس یافته های جدید، ازجمله الگوی«رفع نیاز مشروع»و«جلوگیری از ارضای نامشروع» که در مطالعات اخیر مطرح شده اند، خانواده می تواند از طریق تامین نیازهای عاطفی، جنسی، و تربیتی فرزندان، نقش حفاظتی و حمایتی ایفا کند. مفاهیمی چون امر به معروف و نهی از منکر، نظارت والدین، الگوسازی رفتاری، و آموزش احکام شرعی، ازجمله ابزارهای فقهی موثر در این مسیر هستند. همچنین، اصلاح بستر خانوادگی و تقویت ارتباطات درون خانواده ای، در سیاست جنایی اسلام به عنوان راهبردی پیشگیرانه مورد توجه قرار گرفته است.نتایج پژوهش نشان می دهد که بازنگری در سیاست های فرهنگی وآموزشی،حمایت حقوقی از نهاد خانواده، و ارتقاء سواد تربیتی والدین، می تواند نقش خانواده را در پیشگیری از انحرافات اخلاقی تقویت کند. این مقاله بر آن است تا با تکیه بر آموزه های فقهی، الگویی بومی و اسلامی برای سیاست گذاری اجتماعی در حوزه تربیت اخلاقی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

پیشگیری اجتماعی ، پیشگیری وضعی ، پیشگیری کیفری ، خانواده