نقش مربیگری دیجیتال در افزایش خودتنظیمی ورزشی دانش آموزان

مربیگری دیجیتال به عنوان یکی از رویکردهای نوین در آموزش ورزشی، امکان دسترسی سریع و انعطاف پذیر به منابع آموزشی و تمرینی را برای دانش آموزان فراهم می کند. استفاده از برنامه ها و پلتفرم های دیجیتال، داده های فردی و بازخورد فوری را ارائه می دهد که می تواند مهارت های خودتنظیمی در ورزش را تقویت کند. خودتنظیمی ورزشی به معنای توانایی دانش آموزان در برنامه ریزی، پایبندی به تمرین ها، مدیریت انگیزه و ارزیابی عملکرد خود است. فناوری های دیجیتال با ایجاد تعامل مستمر بین مربی و دانش آموز، امکان نظارت شخصی سازی شده و تعیین اهداف واقع بینانه را فراهم می کنند. این ابزارها همچنین با ارائه نمودارها، پیگیری پیشرفت و تمرینات تعاملی، انگیزه و مسئولیت پذیری را افزایش می دهند. مطالعات نشان داده اند که استفاده از مربیگری دیجیتال باعث بهبود توانایی تصمیم گیری، تمرکز و انعطاف پذیری دانش آموزان در ورزش می شود. به کمک این روش، مربیان می توانند استراتژی های آموزش فردی را بهتر تنظیم کنند. همچنین، امکان دسترسی به محتوای آموزشی چندرسانه ای باعث می شود دانش آموزان درک عمیق تری از تکنیک ها و روش های تمرینی پیدا کنند. این امر در نهایت به ارتقای کیفیت فعالیت های ورزشی و انگیزه دانش آموزان برای مشارکت فعال کمک می کند. در نتیجه، مربیگری دیجیتال یک ابزار موثر برای تقویت مهارت های خودتنظیمی ورزشی محسوب می شود.از سوی دیگر، خودتنظیمی ورزشی نه تنها بر عملکرد جسمانی بلکه بر رشد شخصیتی و اجتماعی دانش آموزان تاثیر دارد. مربیگری دیجیتال با ارائه بازخورد فوری و راهنمایی مستمر، امکان اصلاح رفتارهای نادرست و افزایش اعتماد به نفس را فراهم می کند. دانش آموزان می توانند با ثبت فعالیت های ورزشی خود و مشاهده روند پیشرفت، انگیزه بیشتری برای ادامه تمرین ها پیدا کنند. علاوه بر این، محیط دیجیتال باعث ایجاد تعامل بین همسالان و تشویق به رقابت سالم می شود که خودتنظیمی را تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

مربیگری دیجیتال ، خود تنظیمی ورزشی ، دانش آموزان