تاثیر برنامه ریزی درسی منعطف بر انگیزه و خودراهبری دانش آموزان

این پژوهش به بررسی تاثیر برنامه ریزی درسی منعطف بر انگیزه و توانایی خودراهبری در دانش آموزان می پردازد. در محیط های آموزشی سنتی، برنامه های درسی اغلب خشک و از پیش تعیین شده اند که می تواند منجر به کاهش علاقه، مشارکت و استقلال دانش آموزان در فرآیند یادگیری شود. برنامه ریزی درسی منعطف، رویکردی است که به دانش آموزان اجازه می دهد تا در انتخاب محتوا، روش های یادگیری، و سرعت پیشرفت خود نقش فعال تری داشته باشند. هدف اصلی این مطالعه، شناسایی مکانیسم هایی است که از طریق آن ها انعطاف پذیری درسی می تواند بر افزایش انگیزه درونی، احساس خودمختاری، و توسعه مهارت های خودراهبری (مانند برنامه ریزی، نظارت بر پیشرفت و ارزشیابی خود) در دانش آموزان تاثیر بگذارد. روش تحقیق به صورت کیفی و توصیفی بوده و بر پایه مرور نظام مند ادبیات علمی موجود، شامل مقالات پژوهشی، کتب تخصصی و پایان نامه ها در این حوزه استوار است. یافته های اولیه نشان می دهد که برنامه ریزی درسی منعطف می تواند با تقویت احساس مالکیت و مسئولیت پذیری در دانش آموزان، به طور قابل توجهی انگیزه یادگیری آن ها را افزایش دهد. همچنین، این رویکرد به دانش آموزان فرصت می دهد تا مهارت های حیاتی خودراهبری را در یک محیط حمایتی و سازنده توسعه دهند. این پژوهش بر اهمیت طراحی و اجرای برنامه های درسی منعطف تاکید می کند تا از این طریق، دانش آموزانی فعال، خلاق و مستقل تربیت شوند که توانایی یادگیری مادام العمر را دارا باشند.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی منعطف ، انگیزه ، خودراهبری ، دانش آموزان ، یادگیری