شادی ، یادگیری و مرور نظریات و دیدگاههای علمی برای ترسیم آموزش شادی محور

پژوهش حاضر با هدف تبیین پیوند علمی، تربیتی و فلسفی میان شادی و یادگیری، به بررسی نظریه ها، رویکردها و الزامات طراحی آموزش شادی محور در نظام تربیتی ایران پرداخته است. در این مقاله، ابتدا مفاهیم بنیادین شادی و یادگیری از منظر روان شناسی تربیتی، روان شناسی مثبت نگر و علوم شناختی تشریح شده، سپس دیدگاه های فلسفه اسلامی، انسان گرایی و روان شناسی انگیزشی مورد تحلیل قرار گرفته اند. در بخش نظری، مجموعه ای از نظریه های کلاسیک و نوین شامل رفتارگرایی، شناخت گرایی، ساخت گرایی، انسان گرایی، یادگیری تحولی، هیجانی–اجتماعی، معناگرایانه، بار شناختی، تجربی، مغزی، و هوش مصنوعی بررسی شده اند؛ و ارتباط هر یک با مولفه های شادی تحصیلی نظیر هیجانات مثبت، معناگرایی شناختی، تعامل اجتماعی و انگیزش درونی تحلیل شده است. همچنین، نظریه های مکمل مانند خودتعیین گری، جریان روانی، چندهوشی، روایت محور و زمینه مند نقش تلفیقی در غنی سازی چارچوب مفهومی مقاله ایفا کرده اند. یافته ها نشان می دهند که شادی در فرایند یادگیری نه تنها یک هیجان گذرا، بلکه سازه ای چندبعدی با کارکردهای شناختی، هیجانی، اخلاقی، اجتماعی و معنوی است. بر اساس این تحلیل، الگویی تلفیقی برای برنامه درسی شاد، ارزشیابی شادی آفرین و سیاستگذاری تربیتی پیشنهاد شده است که با فرهنگ ایرانی–اسلامی قابل انطباق بوده و در دوره ی ابتدایی آموزش بیشترین ظرفیت اجرا را دارد. در نتیجه، پژوهش حاضر زمینه ی نظری مناسبی برای توسعه ی آموزش شادی محور و مطالعات کاربردی در حوزه ی تربیت انسان مدار فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

شادی ، یادگیری ، نظریات