بررسی اثربخشی آموزش ارتباط موثر بر میزان سازگاری دانش آموزان دختر موردمطالعه مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر

هدف اصلی این پژوهش«بررسی اثربخشی آموزش ارتباط موثر بر میزان سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر » می­باشد. روش تحقیق این پژوهش تجربی (مداخله­ای) است. جامعه آماری تحقیق کلیه دانش­آموزان دختر شاغل به تحصیل در دختر مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۳ به تعداد ۲۰۱۰ نفر می باشد آزمودنی­های این پژوهش شامل ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب گردیدند جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کواریانس (ANCOVA) استفاده شد. یافته­ها: به طور خلاصه یافته­های تحقیق پس از کنترل اثر پیش آزمون به روش تحلیل کواریانس، برای گروه های آزمایش و گواه نشان می­دهد که: آموزش ارتباط موثر بر سازگاری دانش­آموزان مقطع متوسطه اول اثر مثبت دارد۰/۰۵ , F = ۷۶/۸۸ )  (P <. از طرفی می توان گفت که آموزش ارتباط موثر باعث افزایش سازگاری عاطفی (F = ۹۲/۹۴)، سازگاری اجتماعی ( F= ۳۶/۵۰ ) و سازگاری آموزشی(F = ۳۶/۲۱)  دانش آموزان مقطع متوسطه اول در سطحP = ۰/۰۵ )) شده است. نتیجه­گیری: می توان گفت که آموزش ارتباط موثر سازگاری دانش آموزان مقطع متوسطه اول ازجمله: سازگاری عاطفی، سازگاری اجتماعی و سازگاری آموزشی اثر مثبت دارد. همچنین میزان تاثیر برای افزایش سازگاری برابر با ۵۷۴/ است که نشان می دهد ۴/۵۷ درصد از واریانس متغیر سازگاری دانش آموزان مقطع متوسطه اول توسط آموزش ارتباط موثر قابل تبیین است.

کلیدواژه ها:

Adaptability ، Social Adaptability ، Educational Adaptability ، Emotional Adaptability ، First Cycle of Secondary Education in Bushehr County. ، سازگاری ، سازگاری اجتماعی ، سازگاری آموزشی ، سازگاری عاطفی ، مقطع متوسطه اول شهرستان بوشهر