مروری بر استفاده از مواد افزودنی معدنی بر مشخصات فیزیکی و مکانیکی و دوام بتن خودتراکم

بتن به دلیل ویژگیهای سیال خود در مراحل اولیه قابلیت شکل پذیری در هر نوع فرم و ساختار را دارد و به همین دلیل یکی از پرکاربردترین مصالح ساختمانی محسوب می شود. برای دستیابی به کارایی مقاومت و دوام، مطلوب ارتعاش در حین تراکم بتن ضروری است؛ زیرا تراکم ناکافی می تواند منجر به افزایش تعداد حفره ها شود. در این شرایط بتن خودمتراکم به عنوان راه حلی برای این مشکل مطرح می شود و می تواند بدون نیاز به لرزش، اضافی به طور خودکار فشرده شود و بر مقاومت و دوام سازه ها تاثیر مثبت بگذارد. به همین دلیل استفاده از این نوع بتن در چند دهه اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. استفاده از مواد افزودنی معدنی در ترکیب بتن خودتراکم می تواند تاثیرات چشمگیری بر ویژگیهای فیزیکی، مکانیکی و دوام آن داشته باشد. این مواد افزودنی به طور عمده شامل پوزولانها، سرباره کوره، بلند سیلیس، فوم دار، خاکستر بادی و دیگر مواد مشابه هستند که با بهبود فرآیندهای شیمیایی و فیزیکی بتن ویژگیهای آن را ارتقاء می دهند. یکی از چالشهای اصلی در تولید بتن خودتراکم حفظ کارایی و استحکام آن در طول زمان است. در این زمینه استفاده از انواع مختلف مواد افزودنی می تواند نقش مهمی در بهبود خواص بتن خودتراکم ایفا کند. این مواد می توانند تاثیرات مثبتی در کاهش نیاز به آب، افزایش دوام، بهبود کارایی و کاهش هزینه ها داشته باشند. در این مطالعه تاثیر مواد افزودنی معدنی بر رفتار بتن خودتراکم مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

بتن خود تراکم ، مواد افزودنی ، کارایی بتن