تئاتر درسی به مثابه ابزار توسعه ارتباطات فرهنگی و ارتقای سواد اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی رویکردی از منظر جامعه شناسی

در دنیای امروز که تنوع فرهنگی و پیچیدگیهای ارتباطات اجتماعی به بخشی جدایی ناپذیر از زیست کودکان تبدیل شده است تئاتر درسی می تواند بستری پویا برای ارتقای سواد اجتماعی و تقویت ارتباطات فرهنگی در مدارس فراهم آورد. این مقاله نظری با بهره گیری از رویکرد جامعه شناسی آموزش، نقش تئاتر درسی را در تقویت مهارت های زندگی، افزایش تاب آوری فرهنگی، پرورش هویت جمعی و ارتقای مشارکت دانش آموزان بررسی می کند. نگارنده با رجوع به نظریات بوردیو، گافمن و برنشتاین، نشان می دهد که چگونه اجرای نقش بازآفرینی موقعیت های فرهنگی و تعاملات نمایشی می تواند زمینه ساز شکل گیری سرمایه فرهنگی در میان دانش آموزان شود. در ادامه، سازوکارهایی که تئاتر درسی از طریق آنها به دانش آموز کمک می کند تا هنجارهای اجتماعی، تفاوت های فرهنگی و مسئولیت های شهروندی را درک کرده و درونی سازد، تحلیل می گردد. این مقاله در پی آن است تا چارچوبی نظری برای تبیین نسبت میان تئاتر درسی و جامعه پذیری فرهنگی در آموزش ابتدایی ارائه دهد؛ چارچوبی که می تواند به طراحی برنامه های درسی خلاقانه و فرهنگی محور کمک نماید.

کلیدواژه ها:

تئاتر درسی ، جامعه شناسی آموزش ، ارتباطات فرهنگی ، سواد اجتماعی ، آموزش ابتدایی