ارزیابی تجربی تاثیر یادگیری معکوس بر افزایش بهره وری یادگیری در محیط های آموزشی

یادگیری معکوس به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، با هدف تغییر نقش سنتی معلم و دانش آموز در فرآیند یاددهی–یادگیری، مورد توجه پژوهشگران و متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. در این پژوهش، تاثیر یادگیری معکوس بر افزایش بهره وری یادگیری در محیط های آموزشی مورد ارزیابی تجربی قرار گرفته است. روش تحقیق از نوع شبه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده و جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره متوسطه در یکی از مدارس دولتی شهر تبریز است. نمونه گیری به صورت تصادفی انجام شد و دو گروه آزمایش و کنترل با تعداد مساوی انتخاب شدند.در گروه آزمایش، محتوای آموزشی به صورت ویدئوهای تعاملی و منابع دیجیتال در خارج از کلاس ارائه شد و زمان کلاس به فعالیت های گروهی، حل مسئله و بحث های تعاملی اختصاص یافت. در مقابل، گروه کنترل از روش های سنتی آموزش بهره برد. داده ها از طریق آزمون های عملکردی، پرسشنامه های انگیزش تحصیلی و مشاهده مشارکت کلاسی گردآوری شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که گروه آزمایش در شاخص های بهره وری یادگیری، از جمله درک مفاهیم، مشارکت فعال، و انگیزش درونی، به طور معناداری عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند.یافته ها حاکی از آن است که یادگیری معکوس با فراهم سازی فرصت های یادگیری فعال، خودتنظیمی و تعامل بیشتر، می تواند به طور موثری بهره وری یادگیری را در محیط های آموزشی ارتقا دهد. این نتایج می تواند راهگشای طراحی برنامه های آموزشی نوآورانه و تلفیق فناوری با آموزش در نظام های رسمی باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، بهره وری یادگیری ، آموزش نوین ، خودتنظیمی ، انگیزش تحصیلی ، تعامل