بررسی تاثیر روش پرسشگری گروهی در یادگیری مفهوم «تنوع فرهنگی ایران»

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روش پرسشگری گروهی بر یادگیری مفهوم «تنوع فرهنگی ایران» در بین دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام شد. این مطالعه در قالب دو مرحله تدریس متوالی طراحی و اجرا گردید؛ در مرحله نخست، طرح درس اولیه مبتنی بر روش پرسشگری گروهی اجرا شد و نقاط قوت و ضعف آن از طریق مشاهده، بازخورد دانش آموزان و تحلیل عملکرد گروه ها بررسی گردید. بر اساس نتایج این ارزیابی، طرح درس اصلاح شده ای طراحی شد که شامل تقسیم نقش های مشخص در گروه ها، استفاده از منابع چندرسانه ای، مدیریت زمان دقیق تر و پرسش های هدایت کننده مرحله ای بود. در تدریس دوم، افزایش مشارکت فعال دانش آموزان، بهبود کیفیت تحلیل مفاهیم فرهنگی، ارتقای اعتماد به نفس در ارائه شفاهی و یادگیری عمیق تر مشاهده شد. یافته ها با مطالعات پیشین (Johnson & Johnson, ۲۰۰۹; Slavin, ۲۰۱۴; شفیعی، ۱۳۹۹) همخوانی داشت و نشان داد که روش پرسشگری گروهی نه تنها درک دانش آموزان از محتوای درسی را بهبود می بخشد بلکه مهارت های اجتماعی، همکاری، تفکر انتقادی و احترام به تفاوت های فرهنگی را نیز تقویت می کند. در مجموع، نتایج این پژوهش بر ضرورت به کارگیری روش های فعال یادگیری در آموزش مفاهیم فرهنگی تاکید دارد و پیشنهاد می شود که معلمان و برنامه ریزان آموزشی، رویکرد پرسشگری گروهی را به عنوان ابزاری موثر برای ایجاد محیط یادگیری پویا و مشارکتی در کلاس های درس به کار گیرند.

کلیدواژه ها:

پرسشگری گروهی ، یادگیری فعال ، تنوع فرهنگی ، تفکر انتقادی ، آموزش مشارکتی