حس نوستالژیک مولوی در مثنوی معنوی مولانا

حس نوستالژیک، به عنوان یک احساس دلتنگی و جست وجو برای گذشته، در شعر مولانا به ویژه در مثنوی معنوی، مفهومی پیچیده و چندلایه است. این مقاله به بررسی نحوه استفاده مولانا از این حس در اشعار خود می پردازد و نشان می دهد که چگونه این حس از یک نوستالژی صرف برای گذشته به ابزاری معنوی و عرفانی تبدیل می شود که انسان را به سوی کمال روحانی و وصال با خداوند می سوق دهد. در این مقاله، با تحلیل داستان ها و اشعار مختلف مولانا، این مفهوم در چارچوب جست وجوی حقیقت و بازگشت به خانه اصلی انسان (خداوند) بررسی خواهد شد. همچنین نقش نوستالژی در ایجاد انگیزه های معنوی و روحی در آثار مولانا تحلیل می شود.

کلیدواژه ها:

مولانا ، نوستالژی ، مثنوی معنوی ، وصال الهی ، جست وجوی حقیقت