مدیریت کلاس با استفاده از بازخورد تعاملی درحضور اختلالات ارتباطی

هدف این پژوهش بررسی نقش بازخورد تعاملی در بهبود مدیریت کلاس های درس در شرایطی است که اختلالات ارتباطی—اعم از زبانی، روانی، یا فرهنگی—فرایند تعامل میان معلم و دانش آموز را با چالش مواجه می سازد. پژوهش حاضر با تکیه بر رویکردی کیفی و تحلیل محتوای تفسیری، به مطالعه ی تجربیات معلمان در کلاس های چندفرهنگی و چندزبانه در ایران پرداخته است. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساخت یافته با ۱۲ معلم در مقاطع ابتدایی و متوسطه گردآوری شده و با استفاده از مدل تحلیل مضمون (Thematic Analysis) مورد بررسی قرار گرفته اند.در روند پژوهش، ابتدا انواع اختلالات ارتباطی شناسایی و طبقه بندی شدند؛ سپس شیوه های مختلف بازخورد تعاملی—از جمله بازخورد غیرکلامی، بازخورد تاخیری، و بازخورد مبتنی بر همدلی—در موقعیت های واقعی آموزشی تحلیل گردیدند. یافته ها نشان می دهند که بازخورد تعاملی نه تنها موجب کاهش تنش های ارتباطی و افزایش مشارکت دانش آموزان می شود، بلکه به معلمان امکان می دهد تا فضای یادگیری را با انعطاف، احترام و درک متقابل مدیریت کنند.نتایج پژوهش حاکی از آن است که بازخورد تعاملی، به ویژه در کلاس هایی با تنوع زبانی و فرهنگی، می تواند به عنوان ابزاری موثر برای ارتقاء عدالت آموزشی، تقویت روابط انسانی، و بهبود کیفیت تدریس مورد استفاده قرار گیرد. در پایان، پیشنهادهایی برای طراحی برنامه های توانمندسازی معلمان در حوزه ی ارتباطات تعاملی و مدیریت تفاوت های ارتباطی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت کلاس ، بازخورد تعاملی ، اختلالات ارتباطی