تاثیر بکارگیری هوش مصنوعی در کنترل بیابانزایی و توسعه پایدار استانهای کویری ایران

بیابان زایی یکی از چالشهای جدی در مناطق خشک و نیمه خشک، ایران به ویژه در استانهای کویری مانند یزد، کرمان، سمنان و اصفهان است. این پدیده نه تنها باعث کاهش کیفیت زندگی جوامع محلی می شود بلکه تهدیدی برای امنیت غذایی، منابع آب و اکوسیستم های طبیعی به شمار می آید. در دهه های اخیر، هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک ابزار قدرتمند در مدیریت محیط زیست و حل مسائل پیچیده مطرح شده است. این مقاله به بررسی نقش هوش مصنوعی در کنترل بیابان زایی و دستیابی به توسعه پایدار در استانهای کویری ایران می پردازد. با استفاده از روش هایی مانند یادگیری ماشین، شبکه های عصبی عمیق و سیستم های تصمیم یار هوشمند، امکان پیش بینی دقیق الگوهای بیابان زایی، مدیریت منابع آب و خاک، و بهینه سازی استراتژی های بازسازی اکوسیستم فراهم می شود. نتایج این مطالعه نشان می دهد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک راهکار نوین و موثر در مقابله با بیابان زایی و حفظ توسعه پایدار در مناطق کویری عمل کند.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، بیابان زایی ، توسعه پایدار ، مدیریت منابع آب ، استانهای کویری ، شبکه های عصبی ، یادگیری ماشین ، مدیریت محیط زیست ، فناوری نوین ، اکوسیستم های کویری ایران