بهینه سازی عایق های حرارتی سازگار با مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان، مطالعه ای بر اقلیم های متنوع ایران و بررسی نمونه های منطقه ای و کشورهای همسایه

با رشد روزافزون جمعیت و افزایش مصرف انرژی در ساختمان ها، اهمیت مدیریت مصرف انرژی بیشتر شده است. یکی از موثرترین روش ها برای کاهش مصرف انرژی، استفاده از عایق های حرارتی است که با کاهش انتقال حرارت بین داخل و خارج ساختمان، به کاهش هزینه های انرژی، بهبود راحتی ساکنان و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کنند. در بحران انرژی فعلی، ساختمان های موجود نقش مهمی دارند و بهسازی آنها می تواند به کاهش آثار زیست محیطی و دستیابی به اهداف بین المللی کمک کند. بهسازی ساختمان های عمومی معمولا اولویت بالاتری دارد و در ایران نیز باید از الگوی مشابهی پیروی شود. با توجه به جدید بودن این موضوع در دنیا، مطالعات گسترده ای در خصوص بهسازی انرژی انجام شده است. از آنجا که بهسازی دیوارهای خارجی به عنوان موثرترین روش شناخته می شود، این موضوع محور این پژوهش است. این پژوهش تنها به بهسازی حرارتی پرداخته و دیگر ابعاد بهسازی مانند سازه، حریق و صوت را شامل نمی شود.در ایران، مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان الزامات و راهکارهایی برای بهینه سازی مصرف انرژی ارائه داده است. انطباق عایق های حرارتی با این مبحث نه تنها به کاهش هزینه های انرژی کمک می کند، بلکه کیفیت ساخت وساز را بهبود بخشیده و ساختمان ها را به سمت ساختمان های کم انرژی سوق می دهد. هدف این مقاله بررسی عایق های حرارتی مورد استفاده در ساختمان ها طبق مبحث ۱۹، تحلیل بهترین ضخامت و روش های استفاده از آنها در اقلیم های مختلف ایران و کشورهای همسایه و ارائه راهکارهایی برای بهبود عملکرد عایق ها است. با بررسی نمونه های موردی از کشورهای همسایه، نقاط قوت و ضعف روش های مختلف عایق کاری تحلیل خواهد شد تا راهکارهای جامع و عملی ارائه شود. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و به چگونگی تاثیرگذاری بهینه استفاده از عایق ها بر مصرف انرژی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

عایق حرارتی ، بهینه سازی انرژی ساختمان ، صرفه جویی انرژی ، کاهش ، مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ، co۲