وسواس مقدس: زخم عشق ناکام در حاشیه ی ایمان

این مقاله با رویکردی پدیدارشناسانه و تحلیل میان رشته ای، به بررسی «وسواس مقدس» به مثابه تجربه ای وجودی در مرزهای ایمان می پردازد. نویسنده، با شکستن انگاره های رایج که آن را صرفا نشانه بیماری روانی یا ضعف ایمانی می دانند، وسواس دینی را فریاد عشق ناکام انسانی تفسیر می کند؛ عشقی که در میانه تقلای بی پایان برای رسیدن به «کمال مطلوب» و ترس از «طردشدگی» گرفتار آمده است. بر این اساس، وسواس نه نفی ایمان، بلکه چهره زخمی اشتیاق به معبود است؛ نشانه ای از جانی خسته که با دستان لرزان، ذکرهای تکرارشونده را همچون پلکانی برای نیایش ناتمام خود می سازد. مقاله با استناد به سیره پیامبران الهی (ابراهیم، موسی، یونس) و مفاهیم عرفانی برگرفته از سنت اسلامی، تصویر «خدای قاضی» در ذهن وسواسی را به «خدای رحیم و عاشق ناتمامان» بازمی گرداند. در نهایت، راه برون رفت نه تنها در درمان روان شناختی صرف، بلکه در بازخوانی توحید مبتنی بر رحمت و آشتی دوباره با تصویر الهی مهرورز جست وجو می شود.

کلیدواژه ها:

عرفان اسلامی ، تردید معنوی ، ناتمامی انسانی ، اضطراب مقدس ، شک زدگی عارفانه ، روان شناسی دین