واکاوی ترجمه انگلیسی کنایات نهج البلاغه؛ تحلیل موردی موضوعی نفرین و نکوهش

کنایه یکی از صنایع ادبی مهم و موثر در زیبایی آفرینی و بلاغت کلام محسوب می­گردد. وجود کنایات متعدد در نهج البلاغه افزون بر منظر زیباشناسانه آن، به جهت فهم درست مقصود سخن پیشوای معصوم مسلمانان، اهمیت دارد و این اهمیت، آنگاه که کنایات پا به عرصه ترجمه می­نهند، دوچندان می­شود. هدف تحقیق حاضر، واکاوی ترجمه کنایات نفرین و نکوهش در ترجمه­های انگلیسی نهج البلاغه (سید­علی­رضا، عسکری جعفری، فروتن/مرعشی) با روش توصیفی و تحلیلی است. یافته­های این پژوهش چنین است: هیچ یک از کنایات به روش ترجمه کنایی، معادل­یابی نشده­اند؛ فروتن/مرعشی و عسکری جعفری بیشتر از ترجمه معنایی و سید علی رضا بیشتر از ترجمه تحت اللفظی بهره گرفته­اند؛ ترجمه تلفیقی نیز کمتر از دو روش قبل ولی کم و بیش مورد توجه هر سه مترجم قرار گرفته است؛ برخی کنایات در ترجمه عسکری جعفری اصلا ترجمه نشده­اند. نتیجه تحقیق نشان می­دهد معادل­یابی کنایات نهج البلاغه برای زبان مقصد هم دشوار است و هم به شیوه واحد ممکن نیست. بهترین شیوه عملی ترجمه، معنایی یا تلفیقی است ولی در موارد دشوار، به جای خودداری از ترجمه، روش تحت اللفظی را باید به کار بست.

کلیدواژه ها:

Nahj al-Balagha ، English translation ، irony ، cursing and condemnation ، Seyed Alireza ، Askari Jaafari ، Fortun/Marashi ، نهج البلاغه ، ترجمه انگلیسی ، کنایه ، نفرین و نکوهش ، سید علی رضا ، عسکری جعفری ، فروتن/مرعشی