تحلیل تطبیقی سبک های یادگیری معلمان و تاثیر آن بر کیفیت طراحی درس

امروزه نقش معلمان در کیفیت فرآیند یاددهی–یادگیری، فراتر از انتقال دانش صرف بوده و به توانایی آن ها در طراحی و اجرای تدریس اثربخش وابسته است. یکی از عوامل مهم و کمتر مورد توجه در این زمینه، سبک های یادگیری معلمان است که می تواند مستقیما بر انتخاب راهبردها، سازماندهی محتوا و شیوه ارزیابی یادگیری فراگیران اثرگذار باشد. این پژوهش با هدف تحلیل تطبیقی سبک های یادگیری معلمان و بررسی تاثیر آن ها بر کیفیت طراحی درس انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی–تحلیلی و مبتنی بر پیمایش بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه سبک یادگیری کلب و چک لیست ارزیابی طراحی درس جمع آوری گردید. نمونه آماری شامل معلمان مقاطع ابتدایی و متوسطه از چند استان کشور بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری میان کیفیت طراحی درس معلمانی با سبک های یادگیری گوناگون وجود دارد؛ به گونه ای که معلمانی با سبک «همگرا» و «واگرا» در مقایسه با سبک «جذب کننده» و «انطباق دهنده»، طرح درس هایی با تنوع راهبردی و همسویی بیشتر با نیازهای یادگیری دانش آموزان ارائه می دهند. یافته ها بر اهمیت آگاهی معلمان از سبک یادگیری خود و کاربرد آن در ارتقای کیفیت طراحی تدریس تاکید دارد. بر این اساس، پیشنهاد می شود دوره های توانمندسازی معلمان، محتوایی در زمینه شناسایی و بهره برداری از سبک های یادگیری در فرآیند آموزش شامل گردد.

کلیدواژه ها:

سبک های یادگیری معلمان ، طراحی درس ، کیفیت تدریس ، راهبردهای آموزشی