کمبود جهانی آب شیرین و نیاز به فناوری نمک زدایی (آب شیرین کنی)

آب شیرین کنی به عنوان راهکاری حیاتی برای تامین آب شیرین در مناطق کم آب و پرجمعیت، طی دهه های اخیر پیشرفت های چشمگیری داشته است. از روش های سنتی حرارتی مانند تقطیر چندمرحله ای (MSF) تا فناوری های نوین غشایی مانند اسمز معکوس (RO) و تقطیر غشایی (MD)، هر کدام با مزایا و محدودیت های خاص خود به کار گرفته شده اند. پیشرفت در مواد غشایی، بهبود سیستم های بازیابی انرژی و توسعه فناوری های ترکیبی باعث افزایش بهره وری و کاهش هزینه ها شده است. همچنین، چالش هایی مانند گرفتگی غشاها، مصرف انرژی بالا و تاثیرات زیست محیطی پساب ها نیازمند راهکارهای مهندسی و مدیریت دقیق است. در ایران، به دلیل محدودیت منابع آبی، توسعه فناوری های بومی و پروژه های صنعتی اهمیت ویژه ای دارد. استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و فناوری های کم مصرف می تواند به کاهش اثرات منفی زیست محیطی کمک کند. این مقاله با مرور تاریخچه، تکنولوژی ها، چالش ها و راهکارها، چشم اندازی جامع از وضعیت و آینده آب شیرین کنی ارائه می دهد.