تربیت کریمانه در انسان شناسی اسلامی و آثار تربیتی آن

تربیت کریمانه که شیوه خاص ارتباطی بین مربی و متربی در انسان شناسی اسلامی بوده و از مهم ترین موثر در نظام حقوقی اخلاقی قلمداد می گردد، موردتوجه این پژوهش است. ضرورت توجه به روابط بین مربی و متربی بر اساس اهداف تعلیم و تربیت از یک سو و تمایل ذاتی و فطری به کسب کرامت و حفظ عزت نفس و احساس ارزشمندی از سوی دیگر، تعلیم و تربیت را به این روش تربیتی خاص سوق می دهد تا این احساس را در متربی بیدار و استمرار آن را تضمین کند.این روش با محور قرار دادن کرامت و پیامدها و کاربرد آن، می تواند در تحکیم و توسعه شخصیت متربی از طریق بزرگ مداری و تقویت عزت نفس، موثر بوده و خود مبنای بر تربیت و اهداف آن در زندگی فردی و اجتماعی باشد. در همین راستا و باهدف آشنایی باتربیت کریمانه این مقاله ضمن بررسی مفهوم کرامت و جایگاه و ضرورت آن در انسان شناسی اسلامی، ابتدا به تبیین پیامدهای کرامت نفس به عنوان یک روش تربیتی پرداخته و سپس به شیوه های ظهور و تقویت آن در نظام تربیتی می پردازد و درنهایت به برخی آثار تربیتی آن اشاره خواهد کرد. این روش می تواند در زندگی فردی و اجتماعی متربی تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

تربیت کریمانه ، کرامت نفس ، عزت نفس ، تعلیم و تربیت و آثارتربیتی