اثر ناپذیری مطلق قرآن از فرهنگ و باورهای عصر نزول

هدف از این پژوهش اثرناپذیری مطلق قرآن کریم از فرهنگ زمان عصر نزول است. قرآن کریم از اغلب و اکثریت فرهنگ موجود در عصر جاهلی تاثیر نپذیرفته و آن ها را نفی و طرد نموده است؛ زیرا قرآن کریم دارای جامعیت، حق بودن، ناسازگاری یا ناهماهنگی فرهنگ حقیقی آیات الهی بافرهنگ و باورهای جاهلی است؛ اما خرده فرهنگ هایی که با عقلانیت و فطرت انسانی سازگاری داشته مورد تایید و قبول قرارگرفته است. البته پذیرش آن ها به معنای تاثیرپذیری قرآن کریم نیست بلکه فرهنگ آفرینی قرآن کریم با معیار حقایق و واقعیت های استوار بوده که باورهای درست و جزئی مردم شبه جزیره نیز با آن مطابقت داشته است؛ بنابراین فرهنگ قرآنی در حوزه تعامل و ارتباط فرهنگی به صورت منفعل نبوده بلکه ارتباط فعال داشته است و احیانا اگر آیاتی از قرآن همسو با برخی از فرهنگ زمان عصر نزول باشد از طریق توجیه و تامل به معنای درست آن دست خواهیم یافت.

کلیدواژه ها:

قرآن ، اثرناپذیری ، فرهنگ ، باور ، عصر نزول و فرهنگ زمانه