تبیین دعای بیست و پنجم از صحیفه سجادیه و دلالت های تربیتی آن

این مقاله باهدف تبیین و تحلیل­تربیتی دعای بیست و پنجم از صحیفه سجادیه امام زین العابدین (ع) انجام گرفته است. این دعا از نوع نیایش­های تعلیمی و تربیتی در موضوع فرزند و تربیت آن است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و استنتاجی است. این دعای مبارک به مهمترین عناصر و مولفه های دخیل در نظام تربیت اسلامی اشاره کرده است. برخی از این مولفه ها عبارتند از: مبانی تربیت (مبانی­الهیاتی، هستی شناسی، انسان­شناسی، معرفت­شناسی و ارزش­شناسی)، ساحات و ابعاد تربیت، مراحل، عوامل، موانع و روش­های تربیت. همچنین تاکید بر اهمیت خانواده، فرزند­آوری و کارکرد خانواده و نسل سالم برای جامعه. درک پیام های تربیتی و معنوی امام سجاد (ع). بازخوانی دعای بیست و پنجم بر اساس نیازهای نسل موجود، درک اهمیت تربیت فرزند، نقش مهم نیرو سرمایه انسانی در جوامع، نگاه عبرت آموز به گذشته و تصمیم­گیری برای آینده، درک منسجم از مجموع عناصر دخیل در تربیت، بخشی از اهداف این پژوهش است. برخی از یافته­های پژوهش از قرار ذیل است: تربیت از منظر امام سجاد (ع) باید توحید محور باشد. بقای نسل سالم، همراه با کار­کردهای آن جزو پیش نیازهای جامعه­ای سالم است. تربیت اعتدال محور که سبب رشد متوازن در همه ساحات و ابعاد و با نگاه به همه عناصر دخیل در تربیت باشد، از پیش نیازهای جامعه متمدن و اسلامی است؛ چنانچه توجه به نیازهای اساسی افراد، بخشی از فرایند تربیت است.

کلیدواژه ها:

صحیفه سجادیه ، امام زین العابدین ، تربیت ، اسلام ، دعا