شواهدی از تحلیل اقتصادی تولید و بازاریابی بذر سبزیجات در نپال

تولید بذر سبزیجات یکی از فعالیتهای بالقوه کشاورزی برای ایجاد درآمد و اشتغالزایی برای کشاورزان در ایران و جهان محسوب می شود. با وجود داشتن دامنه خوبی از بذرهای سبزیجات به عنوان محصولات با ارزش بالا و حجم کم، تولید سودآور آنها هنوز برای کشاورزان دست نیافتنی است. در این راستا، مطالعه ای توسط محققین بین المللی برای ارزیابی اقتصاد تولید و بازاریابی بذرهای سبزیجات در منطقه کاورپلانچوک نپال انجام شد که در اینجا آورده شده است. داده های اولیه از طریق مصاحبه های حضوری با استفاده از پرسشنامه نیمه ساختاری جمع آوری شدند. برای مصاحبه، یک چارچوب نمونه گیری از تمامی تولیدکنندگان بذر در این منطقه تهیه شد و با استفاده از تکنیک نمونه گیری تصادفی ساده، شصت تولید کننده بذر انتخاب شدند. علاوه بر این، ده تاجر نیز با استفاده از یک پرسشنامه نیمه ساختاری مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه بالاترین نسبت سود به هزینه را در مورد گوجه فرنگی (۳/۳۶) یافت که پس از آن لوبیا قرمز (۱/۵۵) و شبدر (۱/۳۴ روپیه نپال) قرار دارند. در محل مطالعه، تنها یک کانال بازاریابی گزارش شده است. کشاورزان محصولات خود را به یک تعاونی می فروشند که در نهایت بذرها را به یک شرکت بذر می فروشد. امکانات محدود، آبیاری، شیوع بیماری ها و آفات، و اطلاعات محدود بازار به عنوان موانع اصلی در منطقه مورد مطالعه گزارش شده اند. بنابراین یافته ها نشان می دهند که پتانسیل افزایش تولید بذر سبزیجات با بهبود ارتباطات بازار و همکاری بهتر بین بازیگران مختلف زنجیره ارزش وجود دارد و این نتایج می تواند یک راهبرد برای تولید بذر ماثر سبزیجات در ایران با مقایسه تطبیقی آن باشد.

کلیدواژه ها:

آبیاری ، بازاریابی بذر سبزیجات ، تعاونی ، سود هزینه ، مشارکت