تاثیر استفاده از روش های نوین آموزش (یادگیری ترکیبی و مجازی) بر انگیزش و مشارکت دانش آموزان

تحولات گسترده در عرصه فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی، به ویژه پس از همه گیری ویروس کرونا، موجب شد تا نظام های آموزشی در سراسر جهان به سمت بهره گیری از روش های نوین آموزش از جمله یادگیری ترکیبی (Blended Learning) و آموزش مجازی (Online Learning) حرکت کنند. این روش ها با ترکیب مزایای آموزش حضوری و آموزش دیجیتال، فرصتی نو برای ارتقای کیفیت یادگیری، افزایش انعطاف پذیری و بهبود دسترسی به منابع آموزشی فراهم ساخته اند. یکی از ابعاد مهم در سنجش اثربخشی این روش ها، میزان تاثیر آن ها بر انگیزش تحصیلی و مشارکت فعال دانش آموزان است. مطالعات نشان می دهد که یادگیری ترکیبی با فراهم آوردن محیط های تعاملی، شخصی سازی محتوا، بازخورد سریع و دسترسی گسترده به منابع، انگیزش درونی دانش آموزان را تقویت کرده و مشارکت آنان در فرایند یادگیری را افزایش می دهد. همچنین آموزش مجازی با ایجاد فرصت یادگیری مستقل و خودراهبر، توانسته است حس مسئولیت پذیری یادگیرندگان را ارتقا دهد، هرچند چالش هایی مانند نابرابری دسترسی به فناوری، افت تعامل اجتماعی، و کاهش تمرکز نیز گزارش شده است. پژوهش های اخیر نشان می دهند که تلفیق درست روش های حضوری و مجازی می تواند بیشترین تاثیر مثبت را بر ارتقای انگیزش و مشارکت داشته باشد. بنابراین، بررسی نظام مند تاثیر این روش ها نه تنها برای بهبود کیفیت یاددهی–یادگیری بلکه برای تدوین سیاست های آموزشی پایدار در عصر دیجیتال ضروری است. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی به بررسی ابعاد مختلف تاثیر روش های نوین آموزشی بر انگیزش و مشارکت دانش آموزان پرداخته و ضمن تبیین فرصت ها و چالش ها، پیشنهادهایی برای ارتقای کارایی این شیوه ها در نظام آموزش و پرورش ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش مجازی ، انگیزش تحصیلی ، مشارکت دانش آموزان ، آموزش نوین