بررسی اثرات آموزشی،جسمانی و روانی والیبال در برنامه درسی تربیت بدنی مدارس

این پژوهش مروری تحلیلی به بررسی اثرات جانبی و محتوایی گنجاندن والیبال در برنامه درسی تربیت بدنی مدارس می پردازد. هدف مقاله تحلیل شواهد علمی درباره تاثیرات آموزشی (سواد بدنی و مهارت های حرکتی و تصمیم گیری)، جسمانی (آمادگی جسمانی، ترکیب بدنی، ظرفیت هوازی) و روانی (خودکارآمدی، انگیزش، مهارت های اجتماعی و سلامت روان) آموزش والیبال در محیط مدرسه است. یافته ها نشان می دهد که اجرای ساخت یافته والیبال در قالب رویکردهای مبتنی بر بازی (مانند TGfU و بازی های کوچک-مقیاس) می تواند بهبود معناداری در مولفه های بنیه جسمانی و ترکیب بدنی دانش آموزان ایجاد کند و هم زمان باعث افزایش انگیزش، لذت، احساس تعلق اجتماعی و بهبود برخی متغیرهای شناختی تصمیم گیری گردد. با این حال، تفاوت های جنسیتی، تفاوت در طراحی برنامه (فرمت کامل زمین در مقابل بازی های کوچک)، مدت و شدت مداخلات و کمبود پیگیری بلندمدت، محدودیت های پژوهش های موجود است. مقاله در پایان پیشنهاداتی کاربردی برای ادغام والیبال در برنامه درسی مدارس ارائه می دهد، از جمله استفاده از بازی های کوچک-مقیاس، آموزش معلم محور بر پایه TGfU، تنظیم بار تمرینی با توجه به رشد دانش آموزان و سنجش مداوم سلامت روان و آسیب ها. نتایج این بررسی می تواند راهنمایی برای سیاست گذاران آموزشی و معلمان تربیت بدنی باشد تا والیبال را به صورت ایمن، اثربخش و منطبق با اهداف تربیتی در مدرسه به کار گیرند. واژگان کلیدی : والیبال، برنامه درسی تربیت بدنی، آمادگی جسمانی، TGfU، بازی های کوچک

کلیدواژه ها:

والیبال ، برنامه درسی تربیت بدنی ، آمادگی جسمانی ، TGfU ، بازی های کوچک-مقیاس ، سلامت روان ، مهارت های تصمیم گیری