مهاربند مجهز به آهنربای دائمی جهت استهلاک ارتعاشات

در حوزه طراحی سازه ها در برابر نیروهای جانبی ناشی از رخداد زلزله یا باد روش های مختلفی ابداع گردیده اند. متداول ترین این روش ها طراحی بر اساس ظرفیت می باشد. مبنای طراحی بر اساس ظرفیت این است که اجزایی از سازه که شکل پذیری بیشتری نسبت به سایر اعضا دارند با نیروهای کمتری نسبت به نیروی زلزله طراحی شوند. این کار بدان منظور انجام می شود که پس از وارد شدن نیروهای واقعی زلزله این اجزا حتما وارد محدوده پلاستیک شود تا بقیه اجزای سازه را از خطر تخریب کامل در امان نگه دارند. به این اعضای شکل پذیر "فیوز سازه ها" گویند که عملکردی مشابه فیوز برق دارد. ماهیت فیوز به این صورت است که پس از وقوع زلزله شدید (زلزله طرح) وارد ناحیه غیرخطی شده باعث اتلاف انرژی زلزله گردد. این اجزا معمولا پس از زلزله طرح غیرقابل استفاده می شوند و بایستی تعویض گردند. در سامانه ارائه شده این نقیصه برطرف شده است و انرژی زلزله یا باد توسط میدان مغناطیسی آهنربای دائمی تعبیه شده در مهاربند اتلاف می گردد بدون آنکه پس از اعمال نیروهای شدید، سامانه نیاز به تعویض داشته باشد یا خرابی به دیگر نقاط غیرشکل پذیر سازه تسری یابد.

کلیدواژه ها:

فیوز سازه ها ، مهاربند مغناطیسی ، آهنربای دائمی