یادگیری سیار و عدالت آموزشی: کاهش شکاف دیجیتالی و دسترسی برابر به آموزش

در عصر حاضر، یادگیری سیار به عنوان یک رویکرد نوین در آموزش و پرورش، با هدف کاهش شکاف دیجیتالی و ارتقاء عدالت آموزشی مطرح شده است. شکاف دیجیتالی به تفاوت های موجود در دسترسی به فناوری های اطلاعات و ارتباطات و توانایی استفاده از آن ها در میان گروه های مختلف اجتماعی و اقتصادی اشاره دارد. این مقاله به بررسی تاثیرات یادگیری سیار بر کاهش این شکاف و فراهم کردن دسترسی برابر به آموزش می پردازد. با توجه به گسترش استفاده از دستگاه های هوشمند و اینترنت پرسرعت، یادگیری سیار به یادگیرندگان این امکان را می دهد که در هر زمان و مکان به منابع آموزشی دسترسی داشته باشند و فرآیند یادگیری را به صورت شخصی سازی شده و تعاملی تجربه کنند. به ویژه در دوران پاندمی کووید-۱۹، اهمیت یادگیری سیار به وضوح نمایان شد، زیرا بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان از طریق این روش قادر به ادامه تحصیل بودند. این مقاله همچنین چالش ها و موانع موجود در مسیر تحقق یادگیری سیار و ارائه پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت موجود را بررسی می کند. در نهایت، نتیجه گیری می شود که یادگیری سیار نه تنها می تواند به کاهش شکاف دیجیتالی و ارتقاء عدالت آموزشی کمک کند، بلکه می تواند به تقویت جامعه و افزایش سطح آگاهی عمومی نیز منجر شود. این امر نیازمند همکاری تمامی ذینفعان در راستای تحقق اهداف آموزشی عادلانه و دسترس پذیر است.

کلیدواژه ها:

شکاف دیجیتال ، یادگیری سیار ، عدالت آموزشی ، تعلیم و تربیت ، فناوری های نوین