طراحی و اعتبار سنجی مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان مدارس ابتدایی استان تهران مبتنی بر یادگیری معکوس

هدف از پژوهش حاضر طراحی و اعتبارسنجی مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان مبتنی بر یادگیری معکوس می باشد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و همچنین به لحاظ نوع داده ها، آمیخته اکتشافی (کیفی-کمی) بود. شرکت کنندگان پژوهش در بخش کیفی خبرگان دانشگاهی گروه علوم تربیتی و آموزش و پرورش بودند، حجم نمونه بخش کیفی در قسمت مصاحبه به صورت نمونه گیری هدفمند و با توجه به اصل اشباع نظری به تعداد ۱۰ نفر از خبرگان تعیین شد و در بخش کمی جامعه آماری شامل مدیران و معلمان مدارس در استان تهران به تعداد ۱۴۴۰ نفر که حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان یک شکل تصادفی طبقه بندی برحسب منطقه آموزشی به تعداد ۳۰۳ نفر تعیین شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی شامل پرسشنامه محقق ساخته بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در بخش کیفی از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی از روش مدل یابی معادلات ساختاری از نرم افزارهای SPSS و LISREL استفاده شده است. یافته ها با توجه به نتایج حاصل از بخش کیفی و کمی پژوهش نشان داد ابعاد مدل ارتقای خلاقیت دانش آموزان مدارس متوسطه استان تهران مبتنی بر رویکرد یادگیری معکوس شامل ۴ تم اصلی (عوامل فردی، عوامل محیطی، عوامل نهادی و عوامل سازمانی) که شامل ۱۰۲ مضمون پایه و ۳۱ مضمون سازمان دهنده و ۴ تم فرعی (جذب دانش آموزان، توسعه یادگیری معکوس، استقرار یادگیری معکوس و ارزیابی عملکرد یادگیری معکوس) می باشد. براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که ارائه مدلی برای ارتقای خلاقیت دانش آموزان از طریق یادگیری معکوس با اهداف و نیازهای آموزشی معاصر هماهنگ است. یادگیری معکوس نه تنها موجب ارتقای کیفیت آموزش می شود بلکه زمینه ساز ارتقای خلاقیت در دانش آموزان نیز خواهد بود و آن ها را برای مقابله با چالش های آینده، آماده می سازد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، دانش آموزان ، یادگیری معکوس