نقش معماری زیستگرا( Biophilic architecture ) درپیوند انسانبا طبیعت در کالبد شهر

با توجه به گسست فزاینده میان انسان و طبیعت در نتیجه گسترش بیرویه فضاهای ساخته شده شهری، این پژوهش به بررسی چگونگی احیای ارتباط حیاتی انسان با محیط طبیعی از طریق طراحی معمارانه و تبیین تاثیرات آن بر رفاه فردی و پایداری زیستمحیطی میپردازد. پژوهش با هدف بررسی ژرفای اصول و تاثیرات معماری زیست گرا (Biophilic Architecture) بر انسان و محیط، به تحلیل ابعاد مختلف این رویکرد، طراحی نوین میپردازد. این مطالعه به دنبال تبیین چگونگی بازیابی این ارتباط از طریق طراحی معمارانه و بررسی مزایای حاصل از آن بر رفاه انسانی و پایداری محیط زیست است .اساس کار این مطالعه بر مفهوم بیوفیلیا استوار است که ریشه در وابندگی بقای گونه انسان به طبیعت در طول هزاران سال دارد و دوری طوالنی مدت از آن را عامل استرس و کاهش س المتی میداند. روش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی -تحلیلی از نوع مستند بوده و بر اساس مطالعات گسترده کتابخانه ای که شامل مقاالت و استانداردهای منتشر شده در سالها (۰۰۰۲و۵۲۰۲)انجام شده است. نتایج اصلی پژوهش نشان می دهد که معماری زیستگرا، با تمایزی آشکار از معماری پایدار یا سبز، به طور خاص بر ارتقاء سلامت و رفاه روانشناختی و جسمانی ساکنان از طریق تقویت ارتباط با طبیعت تاکید دارد. ادغام هوشمندانه ۴۱ اصل طراحی زیستگرا، که در س ه دسته طبیعت در فضا، مشابهتهای طبیعی و طبیعت فضا جای میگیرند، امکان خلق محیط هایی را فراهم میآورد که حواس پنجگانه انسان را درگیر کرده و منجر به کاهش مشکلات روحی و روانی میگردد. علاوه بر این، این رویکرد مزایای قابل توجهی در بهبود عناصر محیطی و افزایش تنوع زیستی شهری ارائه میدهد. از منظر اقتصادی -اجتماعی نیز، معماری زیست گرا به افزایش ارزش ملک، کاهش جامع گریزی، تقویت حس جامعه و بهبود رضا یت مشتری کمک میکند. در نهایت، این مطالعه نشان میدهد که معماری زیستگرا یک سرمایهگذاری حیاتی بر رفاه عمومی است ک ه میتواند محیطهای ساختهشده را به فضاهایی آرامشبخش، الهام بخش و نشاط آور برای ذات انسانی تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، معماری پایدار ، طبیعت در معماری ، طراحی پاسخگو ، تعامل انسان و محیط ، طراحی زیستی ، معماری زیستگرا