بررسی میزان تاثیر درمان هیجان مدار (EFT) بر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در بزرگسالان شاغل شهر اهواز

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یک وضعیت روانی پیچیده و چالش برانگیز است که پس از تجربه یا مشاهده رویدادهای شدید تهدیدکننده حیات یا آسیب زا رخ می دهد. این اختلال، نه یک واکنش گذرا بلکه یک بیماری مزمن و ناتوان کننده است که می تواند تاثیرات عمیقی بر سلامت روان، عملکرد فردی، روابط اجتماعی و کیفیت زندگی داشته باشد. در جهان معاصر، با افزایش رویدادهای استرس زای جمعی همچون جنگ ها، بلایای طبیعی، حوادث تروریستی و خشونت های خانگی، شناخت بهتر PTSD و یافتن راهکارهای موثر برای پیشگیری و درمان آن، اهمیتی دوچندان یافته است. به عنوان یک اختلال روانی، به دلیل مجموعه علائم خاصی شناخته می شود که شامل باز تجربه مکرر تروما، اجتناب از یادآورهای آن، تغییرات منفی در افکار و خلق و همچنین واکنش های افزایش یافته عصبی-روانشناختی است. این علائم نه تنها موجب درد و رنج روانی فرد می شوند بلکه اغلب به اختلالات جسمی مزمن، مشکلات شغلی، اجتماعی و خانوادگی منجر می گردند. این اختلال نتیجه تعامل پیچیده عوامل متعددی است که شامل ویژگی های فردی، ماهیت تروما، عوامل روان شناختی، زیستی و محیطی می شود. شناخت این عوامل برای پیشگیری، تشخیص به موقع و طراحی درمان های موثر بسیار حیاتی است. همچنین این شناخت کمک می کند که رویکردهای درمانی به صورت فردمحور و جامع تنظیم شوند تا بازتوانی بیماران با کیفیت بالاتر انجام شود. با توجه به افزایش میزان شیوه آن در جهان و با اشاره به جنگ های منطقه ای و تبعات آن در این پژوهش به بررسی میزان تاثیر درمان هیجان مدار (EFT) بر اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در بزرگسالان شاغل در شهر اهواز پرداختیم. پژوهش حاضر از نوع مروری و کتابخانه ای است که مقالات و پژوهش های سال های اخیر را در جهت بررسی مورد تحلیل قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

درمان هیجان مدار (EFT) ، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) ، سلامت روان