نقش سرمایه اجتماعی در حفاظت از محیطزیست

در ادبیات اقتصادی امروز، علاوه بر سرمایه فیزیکی، سرمایه های انسانی و سرمایه های طبیعی، اخیرا سرمایه اجتماعی به عنوان عوامل موثر بر رشد و توسعه جوامع معرفی شده اند. از آن جایی که هر رشد اقتصادی و افزایش تولید، آلودگی محیطزیست و استفاده بیشتر از منابع را در پی دارد، می توان با استفاده از سرمایه اجتماعی و سرمایه گذاری بر روی آن از آلودگی و عواقب منفی رشد اقتصادی کاسته و در کنار رشد، به توسعه پایدار دست یافت. با توجه به این که بسیاری از منابع محیطزیستی منابع و اموال مشترک هستند، استفاده پایدار و حفاظت از آنها به اقدام جمعی نیاز دارد. انتظار می رود که جوامع با سرمایه اجتماعی بالاتر اقدام جمعی بهتر را در زمینه مدیریت محیطزیست ترویج دهند. مقاله حاضر بر اساس تحلیل کیفی به بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توسعه پایدار پرداخته و نتایج تحلیل ها بیانگر این است که سرمایه اجتماعی از طریق رویکرد رقیق کردن آلودگی های صنعتی، رویکرد کنترل آلودگی های صنعتی در انتهای خط، بازیافت پسماندهای صنعتی و رویکرد فناوری پاکتر بر مدیریت محیطزیست و توسعه پایدار، اثر گذار است.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار ، محیطزیست ، صنعتی شدن