ارزیابی کارایی سیلیکات پتاسیم و نانو ذرات سیلیکون در تحمل به خشکی بادام

به منظور مقایسه کارایی تیمار های سیلیکات پتاسیم و نانو ذرات سیلیکون بر ویژگی های رشدی، روابط آبی و محتوای کلروفیل دانهال های بادام در شرایط تنش خشکی، پژوهشی به صورت فاکتوریل با دو عامل شامل دو سطح آبیاری و خشکی و سه سطح سیلیسم از منبع سیلیکات پتاسیم (۲ گرم بر لیتر)، نانو ذرات سیلیکون (۲ گرم بر لیتر) و شاهد در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با ۴ تکرار انجام شد. زمانی که ارتفاع گیاه به ۵۰-۴۰ سانتی متر رسید محلول پاشی برگی اعمال شد. محلول پاشی در دو نوبت با فاصله ی ۱۵ روز تکرار شد. سپس آبیاری متوقف و خشکی به مدت یک ماه تا مرحله شروع ریزش و پژمردگی برگ ها ادامه یافت. نتایج نشان داد که تنش خشکی باعث کاهش معنی دار سطح برگ، تعداد برگ، وزن خشک گیاه، محتوای نسبی آب، شاخص پایداری غشا و محتوای کلروفیل گردید. در مقابل سیلیکون و نانوذرات سیلیکون تا حدودی این اثرات منفی را کاهش و باعث افزایش محتوای نسبی آب و شاخص پایداری غشا و محتوای کلروفیل نیز در گیاهان تحت تنش خشکی شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد، نانوذرات سیلیکون کارایی بیشتری در تغییرات فیزیولوژیک و مورفولوژیک در راستای افزایش تحمل به خشکی در درختان بادام دارد.

کلیدواژه ها:

بادام ، تنش خشکی ، سیلیکات پتاسیم ، کلروفیل ، نانو ذرات سیلیکون