تاثیر تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی لیپوکالین-۲، تعداد سلول های سفید خون و شاخص مقاومت به انسولین در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲

سابقه و هدف: لیپوکالین-۲ آدیپوکینی است که به میزان بالایی در بافت چربی سفید بیان می­شود و به نظر می­رسد بر متابولیسم گلوکز و حساسیت انسولینی اثرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره­ای بر سطوح پلاسمایی لیپوکالین-۲ مردان دیابتی بود. مواد و روش­ها: شانزده مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین سن ۷.۹ ± ۴۹.۲ سال، وزن ۱۱.۴ ± ۸۱.۶ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۳.۹ ± ۲۸.۱ به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = ۸) و تمرین مقاومتی (تعداد = ۸) تقسیم شدند. آزمودنی­های گروه تمرین ۸ هفته تمرین مقاومتی دایره­ای با شدت ۵۰ تا ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه را (۳ روز در هفته) انجام دادند. شاخص­های پیکرسنجی و سطوح ناشتای گلوکز، انسولین و لیپوکالین-۲ پلاسمایی همراه با هموگلوبین گلیکوزیله (HbA۱c)، شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) و تعداد سلول­های سفید خون (WBC) در ابتدا و پایان مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ها: تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی­دار سطوح پلاسمایی انسولین، HbA۱c و WBC مردان دیابتی شد (۰.۰۵>P). تغییرات غلظت پلاسمایی گلوکز و مقادیر HOMA-IR در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل معنی­دار بود (۰.۰۵>P). غلظت پلاسمایی لیپوکالین-۲ در گروه تمرین با افزایش همراه بود (۰.۰۵>P) که این تغییرات تفاوت معنی­داری در مقایسه با گروه کنترل داشت (۰.۰۵>P). بحث و نتیجه­ گیری: یافته­های تحقیق حاضر بیانگر آن است که تمرین مقاومتی دایره­ای می­تواند روش مداخله­ی موثری در بهبود نیم­رخ متابولیکی و التهابی در مردان مبتلا به دیابت نوع ۲ باشد. افزایش غلظت پلاسمایی لیپوکالین-۲ احتمالا ساز و کاری جبرانی در بهبود متابولیسم این بیماران است.

کلیدواژه ها:

سیدروکالین ، تمرین مقاومتی ، دیابت نوع ۲ ، التهاب سیستمی