ایزوکپنیک بافرینگ و هیپوکپنیک بیش تهویه ای در رشته های مختلف ورزشی

سابقه و هدف: در آزمون­های ورزشی فزاینده پس از تعیین آستانه­های تنفسی اول و دوم، فاصله بین دو آستانه به عنوان مرحله" ایزوکپنیک بافرینگ" (ایزو) و از آستانه تنفسی دوم تا پایان آزمون به عنوان مرحله" هیپوکپنیک بیش تهویه­ای" (هیپو) در نظر گرفته می­شود. هدف تحقیق حاضر مقایسه مراحل ایزو و هیپو در ورزشکاران نخبه سه رشته ورزشی دو استقامت، کشتی و فوتبال بود. مواد و روش­ ها: میزان اکسیژن مصرفی، دی اکسیدکربن دفع شده، تهویه تنفسی و ضربان قلب ۳۰ ورزشکار نخبه رشته­های مذکور ضمن انجام آزمون فزاینده توسط گازآنالایزر اندازه­گیری و با استفاده از نرم افزار ریاضیMatmatica  گراف­های مربوطه ترسیم گردید. یافته­ ها: آزمون آنالیز واریانس یک سویه و تعقیبی HSD تفاوت معنی­دار (۰۵/۰ P ≤)  بین مرحله ایزوی گروه کشتی­گیر با دو گروه دیگر را نشان داد. ۳۰% کل زمان آزمون گروه کشتی­گیر به مرحله ایزو اختصاص یافت اما در گروه­های دیگر این بخش ۲۰% کل زمان آزمون بود. در بخش هیپوی آزمودنی­ها تفاوت معنی­داری بین گروهها مشاهده نشد. بحث و نتیجه­ گیری: یافته­های تحقیق حاکی از برتری نسبی ورزشکاران رشته­های ورزشی فوتبال و دو استقامت در تامین انرژی از مسیرهای هوازی در مقایسه با کشتی­گیران و توسعه یافتگی مرحله ایزو در کشتی گیران بود. یافته­های تحقیق می­تواند در هدف­گذاری تمرینات تخصصی ورزشکاران رشته­های مزبور مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ورزشکار نخبه ، ایزوکپنیک بافرینگ ، هیپوکپنیک بیش تهویه ای