بررسی تاثیر محیط حمایتی مدرسه بر کاهش رفتارهای پرخاشگرایانه دانش آموزان

هدف این تحقیق بررسی تاثیر محیط حمایتی مدرسه بر کاهش رفتارهای پرخاشگرایانه دانش آموزان و تحلیل ابعاد انسانی، فیزیکی و سازمانی این محیط بود. برای دستیابی به این هدف، از روش تحقیق مروری استفاده شد که طی آن مقالات، پایان نامه ها و گزارش های علمی منتشر شده در حوزه روان شناسی تربیتی و جامعه شناسی آموزش مورد بررسی قرار گرفتند. معیار انتخاب منابع، تمرکز مستقیم بر ارتباط بین شاخص های محیط حمایتی و میزان پرخاشگری دانش آموزان بود. یافته ها نشان داد که محیط حمایتی موثر شامل روابط مثبت میان معلم و دانش آموز، فضای فیزیکی مناسب و ایمن، تعاملات همسالان در بستر احترام و همدلی، آموزش مداوم مهارت های اجتماعی و ارتباطی، و سیاست های انضباطی عادلانه و مشارکتی است. این عوامل به طور هم افزا موجب کاهش تنش های رفتاری، بهبود کیفیت تعاملات، و ارتقاء امنیت روانی در محیط مدرسه شدند. همچنین تحلیل مقایسه ای نشان داد که مدارس دارای رویکرد جامع حمایتی، نسبت به مدارس فاقد چنین رویکردی، کاهش پایدارتر و گسترده تری در شاخص های پرخاشگری داشته اند. نتیجه گیری کلی تحقیق آن است که محیط حمایتی مدرسه نه به عنوان یک متغیر منفرد، بلکه به عنوان یک راهبرد کلان و چندبعدی باید طراحی و اجرا شود. پیاده سازی هم زمان مداخلات انسانی، بهبود کالبدی و اصلاح سیاست های سازمانی، اصلی ترین مسیر برای کاهش معنادار پرخاشگری و ارتقاء رفاه روانی در مدارس محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

محیط حمایتی مدرسه ، پرخاشگری دانش آموزان ، مهارت های اجتماعی ، روابط معلم و دانش آموز ، سیاست های انضباطی