اثر پنج عامل بزرگ شخصیت بر انگیزه مشارکت ورزشی در دانشجویان دانشگاه شیراز

هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر پنج عامل بزرگ شخصیت بر انگیزه مشارکت ورزشی، در دانشجویان دانشگاه شیرازبود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز بودکه ۳۷۷ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. بمنظور گرد آوری داده های تحقیق از پرسشنامه های پنج عامل بزرگ شخصیت نئو (۱۹۹۴) در قالب ۴۶ گویه؛ وانگیزه مشارکت در ورزش لانسدال و همکاران (۲۰۰۸) در قالب ۳۶ گویه؛ استفاده شد. با توجه به نتایج حاصل از مدل یابی معادلات ساختاری، ابزارهای تحقیق از پایایی و روایی تشخیصی قابل قبولی برخوردار بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی اثرات متغیرهای تحقیق از مدل یابی معادلات ساختاری ونرم افزار Smart PLS استفاده شد. نتایج حاصل از آزمون مدل تحقیق نشان داد که اثر پنج عامل بزرگ شخصیت شامل برونگرایی(۲۹/۰=β، ۵۰/۷=t)؛ گشودگی در تجربه(۱۶/۰=β، ۰۴/۵=t)؛ روانژندی(۳۳/۰=β، ۷۶/۲=t)؛ توافق پذیری(۴۲/۰=β، ۵۶/۸=t)؛ و وظیفه مداری(۲۶/۰=β، ۷۰/۳=t) بر انگیزه مشارکت در ورزش دانشجویان، اثری معنی دار و مثبت است. همچنین نتایج نشان داد که پنج عامل بزرگ شخصیت در مجموع ۸۷ درصد از تغییرات متغیر انگیزه مشارکت در ورزش را تبیین می کنند. با توجه به اثر ویژگی های شخصیتی بر انگیزه مشارکت ورزشی می توان گفت که توجه به ویژگیهای شخصیتی دانشجویان در فرآیند برنامه ریزی ورزشی می تواند مشارکت در ورزش دانشجویان را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

شخصیت ، انگیزه ، مشارکت ورزشی ، دانشجویان ، دانشگاه شیراز