مقایسه مولفه های مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی

مقدمه و هدف: مسئولیت پذیری اجتماعی به  تعهدات یک شرکت جهت سود رسانی به جامعه گفته می شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف شناسایی و مقایسه مولفه های مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی از دیدگاه دانشجویان تربیت بدنی انجام شد. روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق را دانشجویان دانشکده های تربیت بدنی دولتی سراسر کشور تشکیل می دادند که ۳۵۳ نفر از آنان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در دسترس و بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه استفاده شده توسط اسمیت و همکاران(۲۰۰۱) بود؛ که بطور متناوب در تحقیقات خارج از کشور مورد استفاده قرار گرفته بود. روایی صوری و محتوای این پرسشنامه توسط استادان متخصص تایید شد و نتایج آزمون تحلیل عاملی تاییدی برای سوالات پرسشنامه ۵۱/۷۷  محاسبه گردید. هم چنین پایایی درونی سوال ها از طریق آلفای کرونباخ (۰.۸۲=α) مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون های آماری آنالیز واریانس مکرر و تی مستقل توسط نرم افزار SPSS۲۰ به کار گرفته شدند. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که مسئولیت قانونی با میانگین ۹۷/۵ ± ۶۸/۲۷ به عنوان مهم ترین مسئولیت شناخته شد، و پس از آن به ترتیب مسئولیت های اخلاقی، اقتصادی و بشردوستانه در رده های بعدی قرار گرفتند. هم چنین نتایج نشان دادند که از نظر متغیرهای جنسیت و سطح تحصیلات دانشجویان هیچ تفاوت معناداری بین میانگین چهار مولفه مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت های ورزشی وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان  چنین نتیجه گرفت که دانشجویان ایرانی از بین چهار مولفه هرم کارول، مسئولیت قانونی و سپس مسئولیت اخلاقی را مهم ترین مسئولیت شرکت های ورزشی می دانند؛ بنابراین می توان این پیش فرض را پذیرفت که مسئولیت پذیری شرکت ها در سایه پذیرش قانون و اجرای قانون معنی و مفهوم خود را پیدا می نماید.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری اجتماعی ، شرکت های ورزشی ، دانشجویان تربیت بدنی