تعیین مهارت برجسته در عملکرد سرویس بلند بدمینتون

مقدمه و هدف: هنگامی که اجرای یک عمل از یک طبقه اعمال دارای برتری می شود مهارت برجسته بوجود آمده است که این برتری در اجرا نسبت به بقیه اعمال آن طبقه، در نتیجه میزان انبوهی از تمرین آن عمل خاص می باشد. هدف پژوهش، بررسی ظهور مهارت برجسته و بازآزمایی فرضیه زمینه بینایی در بدمینتون بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی بوده که با استفاده از بازیکنان بدمینتون شهر تهران در سه سطح مهارت (خبره، ماهر، کم­تجربه) و تکلیف سرویس بلند با دو شرایط محیطی (زمین معمولی و زمین بدون خطوط) انجام شد. آزمودنی­ها (هرگروه۱۰ نفر، میانگین سنی ۸۵/۳ ± ۱۳/۲۳) تعداد ۱۰۰سرویس را از ۵ نقطه پارامتری (۵/۲، ۳، ۵/۳، ۴، ۵/۴ متری از تور) با استفاده از آزمون استاندارد اسکات و فاکس ( اسکات و فرنچ ۱۹۵۹ ) در هر یک از شرایط محیطی اجرا کردند. از روش های آمار استنباطی (آزمون های کالموگروف­­- اسمیرنوف، t  تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکطرفه) به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته­ها: نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد مهارت برجسته در اجرای گروه خبره و کم­تجربه دیده نشد اما دقت گروه ماهر در نقطه ۳ متری (زمین معمولی) بطور معنی­داری از پیش­بینی معادله رگرسیون بالاتر بود (۰۵/ p P بحث و نتیجه گیری: گروه ماهر در زمین معمولی دارای مهارت برجسته در نقطه ۳ متری از تور بودند. اما این مهارت برجسته بوجود آمده از تمرین در این نقطه، هنگام حذف نشانه های بینایی (زمین بدون خطوط) از بین رفت که حمایتی از فرضیه زمینه بینایی بود.

کلیدواژه ها:

کنترل حرکتی ، مهارت برجسته ، سرویس بلند بدمینتون ، نظریه طرحواره ، اختصاصی بودن تمرین