بررسی سیستماتیک انحنای گردنی افراد سر به جلو

چکیده به منظور بررسی انحنای گردنی افراد سر به جلو و افراد سالم، ۳۰۰ نفر از دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه (۱۵۰دختر و۱۵۰ پسر) به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از نرم افزار PPV (Posture Pro V) ارزیابی و غربال شدند و در آخر از میان آنان ۱۴ نفر که دارای وضعیت شدیدتر FHP (Forward head posture) بودند، با سن ۳۲/۲±۲۳ سال، و قد ۶/۴±۱۶۳ سانتیمتر به عنوان افراد دارای وضعیت سر به جلو FHP و ۱۴ نفر از کسانی که دارای کمترین میزان FHP بودند، با سن ۳۵/۲±۸/۲۲ سال، و قد ۸/۶±۶۴/۱۷۱ سانتیمتر به عنوان افراد سالم جهت مقایسه انتخاب شدند و با رضایت کامل در مراحل بعدی آزمون شرکت کردند.     در این تحقیق توصیفی تحلیلی از آزمودنی ها رادیوگرافی جانبی مهره های گردنی به عمل آمده و میزان جا به جایی سر به جلو AHT (Anterior head transition)، لوردوز گردنی (C۲ - C۷) و انحنای فوقانی (C۱-C۲) گردنی آن ها ارزیابی شد. برای بررسی تفاوت میانگین های دو گروه سالم و دارای وضعیت FHP از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. هم چنین برای بررسی ارتباط متغیر ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون با سطح معنا داری (P بررسی یافته های پژوهش نشان داد: ۱- بین میزان لوردوز گردنی (C۲-C۷)، جا به جایی سر به جلو (AHT)، و اضافه بار واردآمده بر مهره های گردنی دو گروه آزمودنی سالم و سر به جلو، تفاوت معناداری (P۲- بین وضعیت سر به جلو (FHP ) با AHTو لوردوز گردنی (C۲ - C ۷) هم چنین میان AHT و اضافه بار واردآمده بر مهره های گردنی ارتباط معناداری (P۰.۰۵). نتایج نشان داد که وضعیت سر به جلو موجب بروزکیفوزگردنی گردید و در وضعیت های شدید سر به جلو ممکن است یک انحنای S شکل که نتیجه کاهش انحنای تحتانی مهره های گردنی (C۲ - C۷) و افزایش انحنای فوقانی مهره های گردنی (C۱-C۲) است، ایجاد گردد. این وضعیت در واقع عضلات بخش پایینی جلوی گردن کوتاه شده و عضلات بخش بالایی آن در وضعیت های شدید دچار کشیدگی شده است. از طرف دیگر، عضلات بخش خلفی تحتانی گردن کشیده شده و در حالات شدید عضلات بخش بالایی گردن دچار کوتاهی شده اند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان اظهار داشت، وضعیت سر به جلو موجب کاهش لوردوز طبیعی گردن و ایجاد کیفوز گردنی می گردد.