تاثیر [تناوب های استراحتی مختلف] زمان های بازیافت متفاوت بر عملکرد [حرکت] پرس سینه دانشجویان تمرین کرده در نوبت های متوالی

چکیده در تمرین­های با وزنه، توانایی تولید بیشترین نیروی عضلانی و انجام حجم بیشتر تمرین به زمان استراحت بین نوبت­های تمرین وابسته است. بدین منظور جهت مقایسه تاثیر سه زمان­ بازیافت متفاوت [تناوب استراحتی مختلف] بر عملکرد حرکت پرس سینه در نوبت­های متوالی با بار ۹۰ درصد یک تکرار بیشینه، ۱۷ دانشجوی ورزیده دانشگاه گیلان با میانگین سن ۸۹/۱± ۹۲/۲۱ سال، قد ۵/۴± ۵۳/۱۷۶ سانتی­متر و وزن ۹۵/۵ ± ۹۸/۷۶ کیلوگرم به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنی ها چهار جلسه تمرین پرس سینه با ۴۸ ساعت استراحت بین هر جلسه انجام دادند. در جلسه اول بعد از آشنایی آزمودنی ها با نحوه اجرای پروتکل، یک تکرار بیشینه آن ها اندازه­گیری شد. در طول سه جلسه بعد، آزمودنی ها پس از گرم کردن در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با وزنه معادل ۹۰ درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه، یکی از زمان­های­ بازیافت متفاوت [تناوب­های استراحتی] ۹۰، ۱۵۰ و ۲۴۰ ثانیه­ای بین نوبت­ها به صورت تصادفی استفاده شد و تعداد تکرارها در نوبت­های مذکور ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری­های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. عملکرد حرکت پرس سینه (توانایی حفظ تکرار) بر حسب درصد، (نسبت تعداد تکرارهای انجام گرفته در هر نوبت بر تکرارهای انجام شده در نوبت اول ضرب در صد) محاسبه شد. یافته­ها نشان داد هر سه زمان­­ بازیافت [تناوب استراحتی] مورد استفاده، سبب کاهش تعداد تکرار­ها در نوبت­های متوالی می­شود و تفاوت معنی­داری بین عملکرد [حرکت] پرس سینه بین نوبت­های متوالی وجود دارد (۰۰۱/۰pبا توجه به نتایج پژوهش حاضر می­توان توصیه نمود هنگامی که هدف افزایش قدرت عضلات درگیر در تمرین پرس سینه است، ۲۴۰ ثانیه استراحت بین نوبت­های تمرین در نظر گرفته شود تا تکرارها در نوبت­های متوالی حفظ شود.

کلیدواژه ها:

واژهای کلیدی: خستگی ، زمان بازیافت [تناوب استراحتی] ، نوبت [بازیافت] ، توانایی حفظ تکرار