مقایسه پاسخ AGRP سرمی به یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای با شدت های مختلف در مردان دانشگاهی

چکیده  اثر فعالیت های بدنی و ورزشی در برهم زدن تعادل انرژی در جهت منفی به خوبی ثابت شده است. از طرفی دیگر بدن با بهره مندی از سازو کار های مختلف از جمله فعال سازی مراکز درگیر در تعادل انرژی اعم از نواحی مرکزی و محیطی آن را کنترل می کند. باور بر این است که در این نظام تعادلی برخی از نورپپتید ها و پپتید هایی چون گرلین و لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی که عمدتا از معده، بافت چرب و هسته کمانی در بطن سوم مغز ترشح می شوند، نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه پاسخ AGRP سرمی به یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای با شدت های مختلف در دانشجویان پسر رشته تربیت بدنی است ۳۰ نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهرکرد با میانگین سنی ۴۸/۲۱ سال واجد شرایط (سالم، غیر سیگاری، نا آشنا به تمرینات منظم دایره ای، عدم مصرف مکمل، عدم انجام تمرینات منظم با وزنه) انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تمرین مقاومتی دایره ای با شدت های ۴۰%،  ۶۰% و ۸۰% RM ۱ تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شد تا یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره ای. مشتمل بر ۱۰ حرکت ( اکستنشن تنه، اسکات ۹۰ درجه، پرس سینه خوابیده، فلکشن زانو، پرس سر شانه ایستاده، جلو بازو با هالتر، پرس پا، پشت بازو با هالتر، لیفت مرده، پاروی نشسته با دستگاه، ۳۰ ثانیه فعالیت در هر ایستگاه، بدون وقفه) در سه نوبت، با فاصله یک دقیقه استراحت غیر فعال، بین دو نوبت کاری را انجام دهند. از روش آماری t همبسته به منظور مقایسه نمونه ها قبل و بعد از تمرین و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی مناسب استفاده گردید. اختلاف در در سطح معنی داری (۰۵/۰ P≤) پذیرفته شد. استفاده روش های آماری نشان می دهد که علیرغم تغییرات کاهشی و افزایشی در سطوح AGRP سرم فقط کاهش معنی داری در گروه RM۱ ۶۰%  معنی دار بوده است (۰۴۲/۰ p=). ضمنا تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. نتایج حاکی از آن است که یک جلسه فعالیت مقاومتی توانست سطوح این پپتید اشتهاآور را تقلیل دهد و این اثر در گروه ۶۰% تظاهر بیشتری داشته است. شاید کاهش سطح این پپتید اشتهاآور یکی از عوامل موثر بر بی اشتهایی موقتی ناشی از فعالیت بدنی و ورزشی گزارش شده باشد.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: AGRP ، تمرینات مقاومتی دایره ای ، دانشجویان پسر تربیت بدنی ، یک تکرار بیشینه