ارائه مدل توسعه پایدار ورزش در حاشیه کلان شهرها براساس نظریه داده بنیاد (مطالعه موردی: کلانشهر مشهد)

مقدمه و هدف: یکی از بهترین راه های توانمند سازی حاشیه نشینان در کلانشهرها توجه همه جانبه به توسعه شهر سالم و ورزش می باشد .هدف این پژوهش ، ارائه مدل توسعه پایدار ورزش در حاشیه ی کلانشهرها براساس نظریه داده بنیاد می باشد. روش شناسی :پژوهش حاضر به صورت توصیفی –تحلیلی و به روش ترکیبی (کیفی –کمی) با استفاده از نظریه داده بنیاد انجام شد. جامعه آماری در مرحله کیفی ، شامل ۳۰ نفر از صاحبنظران و اساتید دانشگاهی متخصص در حوزه ورزش شهروندی به روش نمونه گیری هدفمند و در مرحله کمی مدیران شهری ، کارشناسان ورزشی و ساکنان بزرگسال حاشیه شهر مشهد بودند که با توجه به تنوع و نامشخص بودن تعداد جامعه، ۳۸۴ نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند . در مرحله کیفی نیز از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته ، داده ها جمع آوری و بعد از کدگذاری ، پرسشنامه محقق ساخته با ۴۵ سوال تهیه گردید . روایی و نرمال بودن توزیع متغیرها تایید و ضریب پایایی پرسشنامه ۸۵/۰ به دست آمد . برای آزمون کردن الگو و شناسایی روابط بین متغیرها از روش مدل سازی معادلات ساختاری تفسیری (ISM) استفاده گردید و برای تدوین مدل نهایی از رویکرد تحلیل پارادایمی اشتروس و کوربین استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش، یازده عامل: زیر ساختی، انسانی، سخت افزاری، حقوقی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی، ورزش همگانی، ورزش قهرمانی، فردی- خانوادگی، مدیریتی و توسعه ای را به عنوان عوامل موثر در مدل توسعه پایدار ورزش در حاشیه کلانشهرها شناسایی و در سه شاخص اصلی علی ، زمینه ای و ساختاری (مداخله گر) معرفی نمود. نتیجه گیری: بنابراین می توان انتظار داشت که با شناسایی عوامل، مدل توسعه پایدار ورزش در حاشیه کلانشهرها و تمرکز بر اقدامات راهبردی و پایه های کاربردی و اجرایی شرایط برای رشد و توسعه آن در کلانشهر مشهد فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، حاشیه نشینی ، شهر سالم ، ورزش شهروندی