نقش اساسی دستورالعمل آموزشی آشکار در یادگیری حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی

مقدمه و هدف: غالبا اثرات سودمند دستورالعمل آشکار و پنهان در تحقیقات گذشته مورد تایید قرار گرفته است. اما عدم تاثیرگذاری آن در برخی دیگر از پژوهش ها به چشم می خورد. لذا تناقضات در نتایج پژوهش ها و عدم اجرای این دستورالعمل ها در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی اهمیت دارد. از این رو، هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دستورالعمل قیاسی و آشکار بر یادگیری حرکتی کودکان اختلال هماهنگی رشدی بود. روش شناسی: ۴۵ دختر با دامنه سنی هشت تا ۱۲ سال در این پژوهش شرکت داشتند که به صورت تصادفی به سه گروه پانزده تایی (گروه کنترل، یادگیری آشکار، یادگیری قیاسی) تقسیم شدند. از شرکت کنندگان پنج نوبت آزمون پرتاب دارت (پیش آزمون پس آزمون، یادداری فوری اول، انتقال، یادداری فوری دوم) به عمل آمد. گروه دستورالعمل آشکار، دستورالعمل آموزشی به صورت شفاهی دریافت کردند، گروه دستورالعمل آموزشی پنهان از تمرکز توجه درونی استفاده شد که قیاس دررفتن فنر بود و گروه کنترل (هیچ دستورالعملی دریافت ن کردند). یافته ها: نتایج تحلیل واریانس عاملی مرکب، نشان داد که هر دوی دستورالعمل آشکار P=۰/۰۰۱ و دستورالعمل قیاسی P=۰/۰۰۳ بر بهبود پرتاب دارت تاثیر معناداری داشت. همچنین نتایج حاکی از این بود که دستورالعمل آشکار در مقایسه با قیاسی تاثیر معنی داری بر پرتاب دارت کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی داشت.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود جهت بهبود عملکرد و یادگیری کودکان با اختلال هماهنگی رشدی از دستورالعمل های آموزشی آشکار استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات مهارت های حرکتی ، توجه ، شناخت ، یادگیری ، انتقال